அரிசிச் சோறா.. அப்பிடின்னா..?

அரிசிச் சோறா.. அப்பிடின்னா..?

இப்படி உங்க வாரிசுகள் கேட்கும் காலம் அதிகமில்லை ஜெண்டில் மேன் & உமன்.. மாதா மாதம் ஏறிக்கிட்டு இருந்த அரிசி விலை ( பால், பஸ், பெட்ரோல் இதெல்லாம் தனிக்கதை).. இன்னிக்கு நாளுக்கு நாள் ஏறுது. தங்கம் விலை மாதிரி நேத்து என்ன விலை. இன்று என்ன விலைன்னு டிவியில் கூட சொல்லலாம். பங்குச் சந்தை சதியா இருக்குமோன்னு கூட ( கமாடிட்டீஸ் மார்க்கெட் மாதிரி அரிசி மார்க்கெட்..) தோணுது.


ரங்கமணி தமிழ்நாட்டுல வாங்கின அரிசிதான் இந்த நெலமைன்னா, நான் கர்நாடகாவுல வாங்கின அரிசி அதோ ரகம். என்னன்னா நாம இங்கே கர்நாடகா பொன்னிதான் சாப்பிடுறது. அதே கர்நாடகாவுல நீங்க போயி சல்லடை போட்டு சலிச்சாலும் கிடைக்காது. ஹாஃப் பாயில், பாரா பாயில், பச்சரிசி அப்பிடின்னு பல ரூபத்துல இருக்கும். ஆனா தமிழ்நாட்டுல இருக்க தரம் இருக்காது. சரி ஏதோ ஒண்ணுன்னு வாங்கிட்டு வந்து சமைச்சா சாதம் வெள்ளை வெளேர்னு மல்லிகைப் பூ மாதிரி இருந்துச்சு. ஆனா பாருங்க ரெண்டு நாள் சாப்பிட முடியல.

நம்ம இடுப்பை சுத்தி ஒரே வலி. கடைசி விலா எலும்பு ஜாயிண்டாயிட்டா ( பஸ் டயரை சுத்தி மாட்டினா )எப்பிடி டைட்டா இருக்கும். அதுபோல உதரவிதானம் எல்லாம் எங்க இருக்குன்னு வலி மருந்து தடவியே கண்டுபிடிச்சுகலாம். என்ன ஆச்சுன்னா மூச்சுக் குத்து பிடிச்சாப்புல வாயுப் பிடிப்பு. ஒரு நாள் ரெண்டு நாள் இல்ல சாப்பிட்ட நாலு நாளும். இப்பவெல்லாம் கர்நாடகாப் பொன்னியைப் பார்த்தாலே கிடுகிடுங்குது.

போன தரம் 34 ரூபாய்னா இந்தத் தரம் 38 ரூபாய். சரின்னு ரெண்டு நாள் கழிச்சு தமிழ்நாட்டுக்கு வந்தா அடங்கொப்புரானே.. 42 ரூபாயாம்.

சின்ன வயசுல பள்ளிக் கோடம் படிக்கும் போது மதிய உணவு திட்டம் செயல்பாட்டுல இருந்த சமயம். ( இப்போ உள்ள சத்துணவுத் திட்டம் இல்ல) . அப்ப பள்ளிக்கூட வாத்தியார் என்ன சொல்வாருன்னா தினமும் உங்க அம்மா சாதம் செய்ய அரிசி எடுக்கும் போது ஒரு கைப்பிடி எடுத்து ஒரு பையில போட்டுக்கிட்டே வாங்க. அதோட தினமும் ஒரு பைசாவும் போட்டுகிட்டு வாங்க. ஒரு மாதம் கழிச்சு அந்த அரிசியை அன்னதானத்துக்கு கொடுங்க. அந்த பைசாவை காய் செலவுக்கு கொடுங்க. என்பார். என்ன காரணம்னா நாம் சாப்பிடும் சாப்பாட்டை எளியவங்களுக்கும் பகிர்ந்து கொடுக்கணும்கிற எண்ணம் மாணவப் பருவத்திலேயே வரணும்னுதான்.

இந்த அரிசிங்க எல்லாம் தமிழ் நாட்டுல விளையறதே இல்லையா.. அல்லது தண்ணீர்ப் பற்றாக்குறையா, இல்லைனா விவசாயிங்க எல்லாம் நிலத்தை ரியல் எஸ்டேட்காரங்களுக்கு வித்துட்டு வேற வேலைக்குப் போயிட்டாங்களான்னு தெரியலை.

ஏன்னா எங்க அம்மா பாட்டி காலத்துல எல்லாம் ஐ. ஆர். 20, பொன்னி புழுங்கல்னு கிராமத்துலேருந்து நெல்லுங்க வரும். அந்த நெல்லை அவிச்சு காயப்போட்டு ( பத்தாயம் இருக்கும் அதுல அடைச்சு வைச்சிருப்பாங்க) . அதை மெஷின்ல கொடுத்து அரைச்சுட்டு வந்து தவிடு நீக்கி, பொடைச்சு, உமி, கல் பொறக்கி, குருணையை எல்லாம் இட்லிக்கும் பலகாரத்துக்கும் வைச்சுகிட்டு, முழு அரிசியை சோறு வடிப்பாங்க. அந்த அரிசியில் இருந்த ருசி இப்ப எதிலேயும் இல்ல. ( அது போல கீரை, கத்திரிக்காய், தக்காளின்னு சோகக் கதையில சிக்கின காய்கறிங்க லிஸ்ட் பெரிசு ) .

பெரியவங்களுக்கு எல்லாம் வயசாயிடுச்சு. அரிசி அறையைத் திறந்து பத்தாயத்திலிருந்து எடுத்து அவிச்சு அரைச்சுப் பொடைச்ச பாக்கியத்தக்கா எல்லாம் இப்ப இல்லை. அது போல ஊரூரா டெண்டோட சுத்துற நமக்கும் அரிசியை வாங்கித் தின்னுதான் பழக்கம்.

வெயிட்டைக் கொறைங்கன்னு டாக்டர்கள் சொல்லிட்டாங்க. நலம் விரும்பிங்க சொல்லிட்டாங்க. பத்ரிக்கைகளும் சொல்லிட்டாங்க. ஆனா நம்ம பாழாப் போன தமிழ்நாட்டு வயிறு சப்பாத்தி, பூரி, பொங்கல் எல்லாம் பார்த்தா கெஞ்சி கெஞ்சி ரெண்டு இட்லியோ, தோசையோ போடச் சொல்லி படுத்துதே.

முன்னயெல்லாம் பிள்ளைகுட்டிக்காரங்க வீடுன்னு 3 ஆழாக்கு 4 ஆழாக்கு போட்டு வடிப்பாங்க. அந்த அரிசிக் கஞ்சியில் உப்பு போட்டுக் கூட குடிச்சிருக்கோம். அப்புறம் தனிக்குடித்தனம் வந்த பிறகு ஒழக்கரிசிச் சோறா அது கொறைஞ்சுச்சு. இப்ப சமீபகாலமா ரெண்டு பேருக்கு அரை ஆழாக்குக்கு கம்மியாதான் சோறாக்குறது. ஒரு கப் சோறுன்னா ஒரு கப் பொரியல், ஒரு கப் கூட்டுன்னு சாப்பாடு.

3 கோர்ஸ் விருந்து சாப்பிட்ட தமிழனுக்கு ( சிப்பல் தட்டுலயும், கரண்டி கரண்டியாவும் , குமிச்சு வைச்சு சாம்பார்ல பாத்தி கட்டி, ரசத்துல வரப்பு வச்சு, தயிர்ல கப்பல் ஓட்டினவங்களுக்கு )இப்ப என்ன நிலைமைன்னா, ஒரு 10 கிராம் அரிசியை வைச்சு ஸ்பூனால சோத்தை வைச்சுகிட்டு அதுக்கு பக்கத்துல ( ஒரு கிலோ அரிசி 42 ரூபாய்னா, ஒரு கிலோ காயும் அதே விலைதான் - 42 - 60/-) பொரியல் ஒரு கப், கூட்டு ஒரு கப் வைச்சு சாப்பிட்டுக்கலாம். காய்கறியைப் போட்டாவது வயித்த ரொப்ப வேண்டி இருக்கே.. வெயிட்லாசுன்னு சந்தோசப் பட்டுக்கலாம்.

வர்ற விருந்தாளிங்களுக்கும் இன்னும் ஒரு ஸ்பூன் சாதம் வைச்சுக்குங்கன்னு விருந்தோம்பல் பண்ணலாம். நிச்சயம் இன்னும் ஒரு தலைமுறைக்குப் பிறகு சோறுங்கிறதே காணாமப் போயிடும்.  நம்ம வலைத்தளத்துல ( மியூசியம்னு சொல்லி அலுத்துப் போச்சுங்க.. அது வேற ஏன் எடத்த அடைச்சுகிட்டு) இருக்குற நம்ம போஸ்டைக் காண்பிச்சு இதுதான்பா அரிசி சோறு. சோழ நாடு சோறுடைத்துன்னு நாங்க எங்க காலத்துல படிச்சிருக்கோம். பார்த்திருக்கோம்னு சொல்லி பெருமைப் பட்டுக்கலாம்.