ஸ்கந்தர் சஷ்டி முருகன் ஸ்பெஷல் கோலங்கள் குமுதம் பக்தி ஸ்பெஷலில்.

முருகன் ஸ்பெஷல் கோலங்கள் .

இந்தக் கோலங்கள் நவம்பர் 1 - 15, 2013 குமுதம் பக்தி ஸ்பெஷலில் வெளியானவை.

ஈஷா யோகாவும், லிங்க பைரவி பூஜையும்

வெள்ளியங்கிரி மலைச்சாரலின் அடிவாரத்தில்  இருக்கும் ஈஷா யோகப் பயிற்சி மையத்துக்குச் சென்றதுண்டு. யோகா கற்றுக் கொள்ளவில்லை. அங்கே இருக்கும் தியானலிங்கத்தைத் தரிசிக்கத்தான்.

பௌர்ணமி அன்று ஆனந்த அலைகள் என்று போஸ்டர் பார்த்ததுண்டு . ஆனால் கலந்து கொள்ள இயன்றதில்லை. சத்குரு ஜக்கி வாசுதேவ் பற்றி அனுராதா ரமணனின் கட்டுரைகளில் படித்ததுண்டு.

கோவையிலிருந்து வெள்ளியங்கிரி சென்று அங்கே இருக்கும் ஜல லிங்கத்தையும் ஸ்பரித்து மிதந்ததுண்டு. மிக அற்புதமான அனுபவம் அது.உள்ளே இருக்கும் கிணற்றில் இருக்கும் ஜல லிங்கத்தின் சிரசில் நாம் தண்ணீரில் இறங்கி ( ஏறத்தாழ 6 அடிக்கு மேல் இருக்கலாம் நீர் மட்டம். ஆனால் பயந்தபடி படியில் அமரும் நம்மை அங்கே சேவை செய்யும் சகோதரிகள் நம் கையைப் பிடித்து அழைத்ததும் துணிந்து இறங்கி ) உடன் மிதக்கத் துவங்குகிறோம்.

மெல்ல மெல்ல நாம் ஒருவர் கையை ஒருவர் பிடித்தபடி இறங்கி நாமே தண்ணீரில் இருந்து இரண்டு அடி மிதந்து லிங்கத்தின் சிரசில் கைகளை வைத்தபடி இறை உணர்வில் ஆனந்த அலையில் மிதக்கத் தொடங்குகிறோம். வெளியே வந்தபின்னும் அந்த அற்புத உணர்வு பல கணம் நீடிக்கிறது.

பின் உள்ளே சென்று தியான லிங்கத்தை ( யோகாசனத்தின் ஏழு படி நிலைகள் உணர்த்தும் விதமாக ஏழு சுற்று நாகம் சுற்றியதைப் போலிருக்கும் ) வணங்கி வருகிறோம்.

ஈஷா யோகா செண்டரில் ஹட யோகம்  கற்பிக்கப்படுகிறது, மேலும் குருபூர்ணிமா, லிங்க பைரவி ஆகிய பூஜைகள் , நவராத்திரி பூஜைகள் நிகழ்த்தப்படுகின்றன. ஈஷா காட்டுப்பூ என்ற புத்தகமும் வெளிவருகிறது.

என் உறவினர் ஒருவரும் ஈஷா யோகத்தில் ஈடுபாடு உள்ளவர். அவர் எங்கள் ஆயா வீட்டில் லிங்க பைரவி பூஜைக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தார். அதில் கலந்து கொள்ள வாய்ப்புக் கிட்டியது. அங்கே இசைக்கப்பட்ட பாடல்களும், அங்கே நிலவிய சாந்தியும் அமையும், ஹார்மனியும் மிக அருமை.

எல்லா இடங்களிலும் வரையப்பட்ட பூக்கோலங்களும், அழகான விளக்குகளும் நிறைய விஷயங்களைத் தாமே தெளிவுபடுத்தின. யோகம் என்பதே குண்டலினியை சிரசின் மேல் எழுப்புவதுதானே. அதை இந்தக் கோலங்கள் சிறப்பாக எடுத்துக் காட்டின.

மிக அருமையான பூஜை முடிந்து அங்கே வழங்கப்பட்ட உணவையும் , குளிர்பானத்தையும் அருந்தி தெய்வீக சிந்தனையில் பல நேரம் ஆழ்ந்திருந்தேன்.  வார்த்தைகள் அற்ற அமைதியும்  தியானமும் ஒரு யோகம்தான் எனப் புரிந்தது.

சுற்றுச்சூழல் சீர்கேடும் தீர்வுகளும்:-

சுற்றுச்சூழல் சீர்கேடும் தீர்வுகளும் :-
*******************************************

மரங்கள் எல்லாம் மாளிகைக்கு

உத்தரமாய் ஆச்சு..

மிஞ்சிப்போன கிளைகள் எல்லாம்

மரக்கரியாய் ஆச்சு..

மண்ணும்  தூர்ந்து போச்சு.

ஆத்து மணலை அள்ளி அள்ளிக்

கொள்ளிடமும் போச்சு.

குடியிருப்பா ஆச்சு.

வெள்ளம் வந்தா ஆள் விழுங்கும்

கொல்லிடமும் ஆச்சு.

சாயத்தண்ணீ நுரைச்சு ஊத்தி

நொய்யல் நொந்து போச்சு

கடல் நுரையீரல் வெந்து போச்சு.

கண்டத் திட்டை அசைச்சசைச்சு

சுனாமி வந்து போச்சு.

குப்பையிலே ப்ளாஸ்டிக் அடைச்சு

மண் குடலும் திணறிப் போச்சு.

அஜீரணக் கோளாறாச்சு.

டயறு எரிச்சு சுவாசப்பையில்

புற்று வளர்ந்து போச்சு.

விண்ணில் மாசு, மண்ணில் மாசு,

மேகம் முகக்கும் நீரில் மாசு,

ஆற்றில் மாசு, காற்றில் மாசு,

அணு உலையும் அணுகுண்டும்

ஆளை விழுங்கலாச்சு.

பெட்ரோலுக்கு மாற்றா
ஜட்ரோப்பா கார்க்கஸு,
அணுமின் சக்தி விடுத்து
ஆளைச் சுற்றும் காற்றாலை,

வண்டியோட்ட சூரிய சக்தி.
 ஆற்று மணலுக்கு மாற்றா

ஜல்லி உடைச்ச செயற்கை மணலு.


சாயத்தை உடையிலும் தவிர்ப்போம்.
போனபின்னும் பேரு சொல்ல
ஆளுக்கொரு  மரம் வளர்ப்போம்.
 கடலைக் காய்ச்சித் தண்ணியெடுக்காம

மழையைப் பிடிச்சு மண்ணுல சேமிப்போம்.

மனுசப் பரம்பரை மொளைச்சுக் கிடக்க

மக்குற குப்பையில உரம் தயாரிப்போம்.

இயற்கையை சேமிச்சு இன்பமா வாழ

இனி வரும் தலைமுறைக்கும்
இதமா கற்பிப்போம்.

அணிலே அணிலே. பெட் அனிமலே.

அணில் என்றதும் ராமர் பாலம்தான் ஞாபகம் வரும்.

எங்கள் உறவினர் ஒருவர் வீட்டுக்குச் சென்றிருந்தபோது அங்கே பக்கத்து வீட்டில் இருந்த குட்டிப் பெண்ணும் பாட்டியும் ஒரு அணிலை வளர்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அணிலைக் கவண்கல் வைத்து அடித்துச் சமைக்கும் மக்கள் பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். இது என்ன பெட் அனிமல்.. ஆச்சர்யமாக இருந்தது.

நாய், பூனை, மாடு, ஆடு, கோழி, புறா, முயல் எல்லாம் வளர்ப்பார்கள். இங்கே என்ன அணில். எப்படிக் கிடைத்தது.

அந்தப் பெண்ணின் பாட்டி சொன்னார். 20 நாட்களுக்கு முன் ஒரு நாள் இந்தப் பிஞ்சு அணில்   மரத்திலிருந்து பிறந்தவுடன் குஞ்சாகவே முற்றத்தில் விழுந்து கிடந்ததாகவும். அதைத் தூக்கி இங்க் பில்லரில் பால் கொடுத்து வளர்த்து வருவதாகவும். அதன் பின் தோட்டத்தில் கொண்டு விட்டாலும் அது மரத்தில் ஏறாமல் வீட்டிற்குள்ளேயே காலோடு ஓடி வந்து விடுவதாகக் கூறினார்.

பயமாக இருந்தது அது விளையாடியதைப் பார்த்தால். நடக்கும் வேகத்தில் காலில் பட்டு மிதித்து விட்டால் போச்சு. ஆனால் அவர்கள் மூவரும் ( பெண், பாட்டி, அணில் ) ஒரு மாதிரியான ஹார்மனியுடன் பழகிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அந்தக் குட்டிப் பெண்ணும் பயப்படாமல் அதைப் பிடித்து விளையாடித் தோளில் தூக்கிப் போட்டு இங்க் பில்லரில் பால் ஊட்டிக் கொண்டிருந்தார்..!!

காக்கைக் குருவி எங்கள் சாதி என்றார் மகாகவி.. அணிலும்தான் ஐயா என்று சேர்ந்து பாடத் தோன்றியது. :)

சாட்டர்டே ஜாலி கார்னர். சாந்தி மாரியப்பன் -- மலைத்தேனும் மாத்தேரனும்.

அமைதிக்குப் பெயர்தான் சாந்தி. இந்தப் பாட்டை 700 தரமாவது முணுமுணுத்திருப்பேன். என் பள்ளி நட்பிலிருந்து இன்று வரை நிறைய சாந்திகள் என்னைச் சுற்றி. இந்த சாந்தி அமைதி அதே சமயம் கொஞ்சம் கலகலப்பும் கூட. 

வலை உலக சகோதரிகளில் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டிய சகோதரி அமைதிச்சாரல் என்ற சாந்தி மாரியப்பன். அவர் எடுக்கும் புகைப்படங்கள் மட்டுமல்ல. சிறுகதைகளும் சிறப்பானவை. அவர் எழுதும் சமையல் குறிப்புக்கள் ருசிகரமானவை. அவர்கிட்ட சாட்டர்டே ஜாலி கார்னருக்காக ஒரு கேள்வி.

///உங்க கணவரோட போன ஊர்ல மறக்க முடியாத ஊர் எது.? ஏன் ?///

யக்கோவ்.. எதைச்சொல்ல எதை விட . ஒவ்வொரு ஊரும் ஒவ்வொரு விதத்துல மறக்க முடியாததுதான்னாலும் மாத்தேரன் சம்திங் ஸ்பெஷல்.. நாலஞ்சு இடுகையாவது வர்ற அளவுக்கு எளுதுவேன். அக்கா பாவமாச்சேன்னு சுருக்கிட்டேன். ப்ளாகில் போட்டோ வேண்டாமே ப்ளீஸ்..
அன்புடன், சாந்தி மாரியப்பன்.

அடக்கடவுளே ஃபோட்டோ இல்லாமலா . இத நான் எதிர்பார்க்கல..ஓக்கே சரி சொல்லுங்க அதையாவது பகிர்கிறேன் சாந்தி..:)


மாத்தேரன்..

சுற்றுலாவோ அல்லது சாதாரணப் பயணமோ.. நாம் சென்று வரும் ஒவ்வொரு ஊரும் தனது நினைவுத்தடங்களை நமது மனதில் பதித்து விடுகின்றன. பழைய நினைவுகளை அசைபோடும் தருணங்களில் பனியின் பின்னிருந்து மெல்ல மெல்ல புலப்படத்தொடங்கும் உருவங்களாய் ஒவ்வொரு ஊரின் நிகழ்வுகளும் மெல்ல மெல்ல ஒன்றைத்தொட்டு ஒன்றென மேலெழும்பி வருகின்றன. சுருக்கமாய்ச் சொன்னால் வாழ்நாள் முழுவதும் அந்த ஊர்களை மனதில் சுமந்து கொண்டுதான் நாம் திரிகிறோம். நிகழ்வுகளைப்பொறுத்தோ அல்லது ஏதாவதொரு காரணத்தாலோ சில ஊர்களின் மேல் நம்மையறியாமல் ஏதோ ஒரு பிடிப்பு ஏற்பட்டு மறக்க முடியாததாக்கி விடுகிறது. 

அவ்வப்போது சொந்தங்களின் ஊர்களுக்கும் ஒரு நாள் விசிட்டாக ஒரு சில ஊர்களுக்கும் போய் வந்திருந்தாலும், பக்காவாகத் திட்டம் போட்டு குழந்தைகளைக் கூட்டிக்கொண்டு எங்குமே அதுவரையிலும் பிக்னிக் சென்றதில்லை. இந்தக்குறையை நிவர்த்தி செய்ய பக்கத்திலிருக்கும் மலைப்பிரதேசங்களான ‘மாத்தேரன்’ போகலாமா? அல்லது ‘மஹாபலேஷ்வர்’ போகலாமா என்று ஹாலில் உட்கார்ந்து யோசிக்க ஆரம்பித்தோம். மாத்தேரனுக்கு அதிகபட்ச ஓட்டுகள் விழுந்ததால் அந்த வாரத்தின் சனி,ஞாயிறை மாத்தேரனுக்கு நேர்ந்து விட்டோம். 

கிளம்புவது என்று முடிவானதும், ஹோட்டல்கள் எதிலும் தங்கவேண்டாம், அங்கிருக்கும் பேயிங் கெஸ்ட் வசதி கொண்ட வீடுகளில்தான் தங்குவது என்ற முக்கியமான முடிவும் எடுக்கப்பட்டது. அது எவ்வளவு சரியானது என்பதை அங்கே போனதும் உணர்ந்தோம். அழகான அந்தக் கிராமத்துச் சூழல் அட!!.. அட!! அட.. இன்னும் கண்ணுக்குள்ளேயே நிற்கிறது. நகரத்துச் சூழலையே பார்த்துப் பழக்கப்பட்ட கண்களுக்கு அந்த மலைக்கிராமம் எத்தனையோ குளுமையாக இருந்தது 

 மாத்தேரனுக்குள் வாகனங்கள் எதையுமே அனுமதிப்பதில்லை. நம் ஊட்டி ரயிலைப்போன்று ஒரு பொம்மை ரயில் மட்டுமே நேரல் ஸ்டேஷனிலிருந்து மாத்தேரனுக்குத் தைரியமாகச் சென்று வருகிறது. மற்றபடி புகையில்லாக் கிராமம்தான் மாத்தேரன். சுற்றுலா வரும் பயணிகளுக்கு இடங்களைச் சுற்றிக்காண்பிப்பதற்காக நிறையக் குதிரைகளையும், மட்டக்குதிரைகளையும் கூட்டிக்கொண்டு வீரர்கள் வலம் வந்து கொண்டே இருப்பார்கள். போக வேண்டிய இடங்களைச் சொல்லி பேரம் படிந்தால் குதிரைகளில் பயணிக்கலாம். இல்லையெனில் மூட்டு பலமுள்ளவர்களுக்காக இருக்கவே இருக்கிறது 11-ம் நம்பர் பஸ்

 விடியற்காலையில் போய் இறங்கியதும் ஒரு வீட்டைப் பிடித்து, மூட்டை முடிச்சுகளை அங்கே போட்டோம். அட்டாச்ட் பாத்ரூமுடன் கூடிய படுக்கையறை மட்டுமே மொத்த ரூமும். வீட்டின் ஒரு பகுதியை இப்படி மாற்றியமைத்து வாடகைக்கு விடுகிறார்கள். போய் வர நமக்குத் தனி வழி. வீட்டுக்காரர்கள் ஒரு பக்கத்தில் வசிப்பார்கள். வேண்டியதைச்சொன்னால் சமைத்தும் கொடுப்பார்கள் என்பது முக்கியமான ஒன்று. காந்தாபோஹா,.. பாக்ரியுடன் கூடிய மஹாராஷ்ட்ரியன் தாலி என்று சிம்பிளான அதேசமயம் ருசியுடன் கூடிய சுத்தமான வீட்டுச்சாப்பாடு கிடைத்ததால் வயிறும் பாதிக்கப்படவில்லை. 

இயற்கை சிலம்பாட்டமாடும் மாத்தேரனில் ஒவ்வொரு இடமும் பார்க்க வேண்டியவைதான் என்றாலும் முக்கியமான ஒரு சில இடங்கள் மட்டும் பாயிண்ட்ஸ் என்ற அடைமொழியுடன் குறிப்பிடப்படுகின்றன. ஒரு சில பாயிண்டுகளில் பைனாகுலர் வைத்து மலையும் அடுத்துள்ள சமவெளியும் சுற்றுலாப்பயணிகளுக்குக் காண்பிக்கப்படுகின்றன. இந்த மலையிலிருந்து லோனவ்லாவை வெறும் கண்ணாலேயே பார்க்க முடியுமாம். அவசியம் பார்க்க வேண்டிய புண்ணியஸ்தலமென்று அங்கிருந்த கைடு எங்களுக்குக் காட்டியது ‘மனிஷா கொய்ராலாவின் பண்ணை வீடு’. 

மாத்தேரனில் ஒவ்வொரு பாயிண்டிலும் பாயிண்டுகளின் மேப்பும் செல்லும் வழியும் பேனராக வைத்திருக்கிறார்கள். ஆகவே அவ்வளவு பெரிய காட்டில் வழி தவறும் வாய்ப்பில்லை. ஒரு சில உள்ளடங்கிய பகுதிகளில் பழங்குடியினரும் வசிக்கிறார்கள். அவர்களது முக்கியத்தொழிலே தேனெடுப்பதுதான். மலைகளின் செங்குத்தான பகுதிகளில் தேனடைகள் இருக்கும் பகுதிகளில் நூலேணிகள் மூலமாகப் போய் தேனெடுத்து வருவார்களாம். ஒரு சில நூலேணிகள் அபாயகரமான கோணங்களில் தொங்கிக்கொண்டிருப்பதை பைனாகுலர் மூலம் பார்த்த போது நடுக்கமாக இருந்தது. மலைத்தேனுக்கு இருக்கும் கிராக்கிதான் இவர்களை இப்படிக் கஷ்டப்படச்செய்கிறது என்பதை அறிந்து மலைத்தேன். 

மாத்தேரன் சென்ற முதல் நாளில் கால்களில் வலுவிருந்ததால் நடந்தே நிறைய இடங்களைச் சுற்றிப்பார்த்தோம். மறுநாள் ‘இதுக்கு மேல முடியாது சாமி’ என்று கால்கள் எங்களைக் கெஞ்சியதால் குதிரைகளின் உதவியை நாட வேண்டியதாகி விட்டது. கால்வலி போதாதென்று குதிரைப்பயணம் கொடுத்த இடுப்புவலியும் சேர்ந்து கொண்டது தனிக்கதை 

இதற்குப்பின் கொடைக்கானல், ஊட்டி என்று எத்தனையோ பிரயாணங்கள் சென்று வந்து விட்டாலும் மாத்தேரனின் கிராமச்சூழல், விடியலின் விலகாத பனி, உச்சிக்கு ஏறிச்சென்றால் நட்சத்திரங்களையே பறித்து வந்து விடலாம் போன்ற உயரமான மரங்கள், சூரியனின் உறக்கம் கலைத்த கொக்கரக்கோ சேவல் என்று விடுமுறையுடன் கிராமச்சூழலையும் குழந்தைகளும் நாங்களும் அனுபவித்த நினைவுகள் இன்னும் பசுமையாகவே இருக்கின்றன.. எப்போதும் இருக்கும். :)

---- நன்றிடா சாந்தி .. ஒரு அருமையான இடத்தை அறிமுகப்படுத்தியமைக்கு. அங்கே சென்றுவந்த ஒரு உணர்வு உங்க பகிர்வைப் படித்ததும் ஏற்படுது. வாழ்க வளமுடன்  :)