இவர்கள் – ஒரு பார்வை.

இவர்கள் – ஒரு பார்வை.

புஷ்பா தங்கத்துரை என்ற பெயரிலும் ஸ்ரீ வேணுகோபாலன் என்ற பெயரிலும் இவரது கதைகளைப் படித்திருக்கிறேன். இரண்டிலும் துல்லியமான மாற்றங்கள் இருக்கும். இதில் மனதைத் தொடும் ஆழமான வகை.

இந்நாவலில் இன்றைக்குக்கூட நாம் பேச அஞ்சும் பெண்களின் காமம் பற்றிய யதார்த்தமான எண்ணங்களைப் பேசி இருக்கிறார். இந்நூல் வெளிவந்த காலம் 1984. ஆனால் இன்றைக்கும் சர்ச்சைக்கு உள்ளாக்கக் கூடிய கதை அமைப்பு இது.

ஒரு நீதிபதி இருமுறை ஒரே கைதியின் வழக்கில் தீர்ப்பு வழங்கியபின் அந்தக் கைதிமேல் இரக்கம் மேலிட ஜெயிலுக்குச் சென்று அவரைச் சந்தித்து அவரது கதையைக் கேட்டறிகிறார். அவர் கூறுவதைப் போல உணர்ச்சிப் பிரவாகங்கள், உணர்ச்சிக் குவியலான மனிதர்களின் கதைகளில் இதுவும் ஒன்று .

தன் நண்பன் நாராயணனின் திருமணத்தில் கலந்துகொள்ளச் செல்கிறார்கள், வசந்தராவ் மற்றும் சில நண்பர்கள். அங்கே அழகி ஒருத்தியைப் பார்த்து ஆன்ம ஈர்ப்புக் கொள்கிறார் வசந்தராவ். 

நாராயணன் திருமணத்துக்கு முதல்நாள் மாலை எதிர்பாராவிபத்தில் சிக்கி காலமாகிவிட அந்தப் பெண் ஸூமானாவை மணக்க வேண்டிய ஒரு சூழ்நிலைக்கு ஆட்படுகிறார் வசந்தராவ்.

ஆராவமுதனும் அதித்யாவும் ஆராதனாவும் ஆத்திச்சூடிக் கதைகளும் – 8.

ஆராவமுதனும் அதித்யாவும் ஆராதனாவும் ஆத்திச்சூடிக் கதைகளும் – 8.

”ஆதித்யா.. ஆதித்யா ” அழைத்தார் ஆராவமுதன். ஆதித்யாவும் ஆராதனாவும் மாடியில் ஆடிக்கொண்டிருந்தார்கள். தாத்தா அழைத்ததும் இருவரும் ஓடி வந்தார்கள்.

”தாத்தா வாக் போகப்போறேன். யார் வர்றீங்க.” ரெண்டு பேரும் வர்றோம் என்று அவர் கையைப் பிடித்துக் கொண்டார்கள். “ரம்யா இவங்கள அழைச்சிட்டுப் போயிட்டு வர்றேன். ஏதும் வாங்கிட்டு வரணுமாம்மா” என்று கேட்டார்.

”இல்ல மாமா நான் நேத்தே வாங்கின காய் கொஞ்சம் மிச்சம் இருக்கு. பூஜைக்கு உள்ளதெல்லாம் வாங்கிட்டேன். வேறு ஏதும்னா நாளைக்கு வாங்கிக்கலாம்” என்று சொன்னாள் ரம்யா.

சரிம்மா என்று சொல்லிவிட்டு வாசலில் செருப்பைப் போட்டுக் குதித்துக் கொண்டிருந்த ஆதித்யாவையும் ஆராதனாவையும் கையைப் பிடித்து அழைத்துச் சென்றார். பஜார் கடைகள் எல்லாம் ஒரே கூட்டமாக இருந்தது. விஜயதசமிக்காக பூக்கடைகள், பொரிக்கடைகள் எல்லாம் வியாபாரம் தூள் பறந்து கொண்டிருந்தது.

காரைக்குடிச் சொல்வழக்கு:- பச்சநத்தமும் தொருதொருத்தபழமும்.

காரைக்குடிச் சொல்வழக்கு:- பச்சநத்தமும் தொருதொருத்தபழமும்.

1081. குருவ அரிசி – குறுவை அரிசி , சிவப்பரிசி, (பாயாசம், பணியாரம், கொழுக்கட்டை செய்யப் பயன்படுவது).

1082. அள்ளுபிடி முள்ளுபிடி – ஒரு பாத்திரத்தில் அரிசி பருப்பு வகையறாக்களை சமையலுக்கு அளந்து போடும் முன்பு முதலில் ஒரு கைப்பிடி அள்ளிப் போட்டுவிட்டு ( வெறும் பாத்திரத்தில் அளக்கக் கூடாதாம் அதனால் )  அதன் பின் தேவையானதை உழக்கில் அளந்து போடுவார்கள். இது அள்ளு பிடி. அளந்து போட்டு முடித்ததும் கடைசியாக ஓரிரு கைப்பிடி போடுவது உண்டு. அல்லது குறைந்த அளவில் மிச்சமிருக்கும் தானியங்களை அதிலேயே போட்டுவிடுவார்கள். அதற்கு முள்ளுபிடி என்று பெயர்.

சிலர் அளக்கும்போதே உழக்கு அல்லது படியில் கோபுரமாக நன்கு அமுக்கி அதன் பின்னும் அதிகமாக அந்த கோபுரத்தில் தானியத்தை அமுக்கிப் பிடித்து அளந்து போடுவார்கள் . இதற்கு முள்ளுபிடி என்றும் பெயர்.

1083. பெரும்போட்டுப் புள்ள – உடலில் எலும்பு பெரிதாக அமைந்து பார்க்க (ஜைஜாண்டிக்காக ) ஈடு தாடாக இருப்பவர்களை பெரும்போட்டுப் பிள்ளை என்பார்கள். இவர்கள் எவ்வளவு மெலிந்தாலும் மெலிந்தது போல் தெரியாது. சதை குறைவாகவும் உடலில் எலும்பின் அடர்த்தி அதிகமாக அமைந்தும் உள்ளவர்கள்தான் பெரும்போட்டுப் பிள்ளைகள். இவர்கள் அளவில் பெரிதாக இருப்பதால் உண்பதும் அதிகமாக இருக்கும். அதே சமயம் அடுத்தவர்க்குக் கொடுப்பதும் ( ஈதல் )  நன்கு கொடுப்பார்கள். எனவே அவர்களைப் பெரும்போடு என்று சொல்வதுண்டு.

1084. சவலப்புள்ள – ஒரு பிள்ளை கையில் இருக்கும்போதே அடுத்து ஒரு பிள்ளை பிறந்தால் மூத்த பிள்ளை சவலைப் பிள்ளையாகிவிடும். ஏனெனில் இதற்குக் கிடைக்கவேண்டிய கவனிப்புப் பூரா சின்னப் பிள்ளைக்குக் கிடைப்பதால் இது எப்போதும் தாயின் அண்மைக்கும் பாசத்துக்கும் கவனிப்புக்கும் ஏங்கிக் கொண்டே இருக்கும். அதனால் சவலை தட்டி மெலிந்து போய் என்ன கொடுத்தாலும் தேறாமல் இருக்கும்.  

காதல் வனம் :- பாகம் .23. தங்க நிறச் சிங்கக் குட்டிகள்.

காதல் வனம் :- பாகம் .23.  தங்க நிறச் சிங்கக் குட்டிகள்.

”அவள் பறந்து போனாளே .. என்னை மறந்து போனாளே. ” இரண்டு நாள் தாடியுடன் சோஃபாவில் கிடந்தார் சாம். வாழ்நாள் பூரா அவர் தேடியது என்ன. பாசம் காதல் , குழந்தைகள் எல்லாம் தேவைக்கதிகமாகவே கிடைத்துவிட்டது. ஒன்றுக்கு மூன்றாகக் காதல், இரண்டாகக் குழந்தைகள். பாசத்தில் மூழ்கடிக்கும் தேவி. அவருக்கென்ன குறை.  

எங்கே சென்றுவிட்டாள் இந்த ராணி ? அவளுக்கென்ன கேடு ஏன் சொல்லாமல் போனாள். ’பாதுகாப்பான இடத்துக்குத்தான் போகிறேன். தேடவேண்டாம்’ என்று இரண்டே வரிகள் எழுதி வைத்துவிட்டுக் காணாமல் போய்விட்டாள் பாவி.

நந்தன் நந்தினியின் பிறந்தநாள் என்னவோ கோலாகலமாகத்தான் நடந்தது அவர்களைப் பெற்றவள் இல்லாமல். வந்தவர்கள் குசுகுசுவெனப் பேசியது அவ்வப்போது அவர் காதுகளிலும் விழத்தான் செய்தது. “ இவங்க சரோகேட்ஸ் பேபீஸ் தெரியும்தானே. ! “ “ யெஸ் ஐ கேம் டு நோ இட் ஃப்ரம் செந்தில்நாதன் “

சிட் அவுட்டிலும் சேர்கள் போடப்பட்டிருந்தன. ஸாம் நான் சிங்கம்டா எனக் காண்பிக்க விரும்பினாரோ என்னவோ  சிங்கம் தீமில் அமைக்கப்பட்டிருந்தது அந்த பர்த்டே பார்ட்டி. கார்ட்டூன் சிங்கத்தின் உருவங்கள் ஆங்காங்கே காணப்பட்டன. உயர்தரமான ஹோட்டலில் இருந்து உணவுகள் தருவிக்கப்பட்டிருந்தன. அவை சிங்க குகைகளில் உணவுகள் அடுக்கப்பட்டிருந்தன. வரவேற்புப் பெண்கள் குறுக்கும் நெடுக்கும் நடந்து வெல்கம் ட்ரிங்க் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். சீருடைப் பணியாளர்கள் தேவையானவர்களுக்கு தேவையான விகிதத்தில் காக்டெயில் கலந்து  ட்ரேக்களில் வைத்துச் சுற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அமெரிக்கன், காண்டினெண்டல், சைனீஸ், சவுத் இந்தியன் என்று விதம் விதமான உணவுவகைகள் பரப்பட்டிருந்தன. ஸாமும் தேவியும் நந்தனும் நந்தினியும் அணிந்திருந்த உடைகள் பல ஆயிரங்கள் செலவில் தைக்கப்பட்டிருந்தன. தங்க நிற ஃபர் கொண்ட கிளர்ச்சியான ஸாட்டின் வெல்வெட் கலந்த உடையை அணிந்திருந்தார்கள் நால்வரும். ஈவண்ட் மேனேஜர்க்கே பல லகரங்களை செலவிட்டிருந்தார் ஸாம்.

பத்ரிக்கையாளர் ப. திருமலை அவர்களின் பார்வையில் பெண்மொழி.

பெண்மொழி ஒரு பார்வை.

//// பத்ரிக்கையாளர் ப திருமலை நான் மிக மதிக்கும் ஆளுமைகளுள் ஒருவர். இவரது கட்டுரைகளில் இருக்கும் முழுமைத் தன்மையும், நம்பகத்தன்மையும் , எந்த ஒரு தலைப்பிலும்  தகுந்த புள்ளி விவரங்களோடு பிரச்சனைகளை எடுத்துக் காட்டுவதும், ஆள்பவர்களுக்கு அஞ்சாமல் வெளிப்படுத்தும் நேர்மையான கருத்துக்களும் ஆச்சர்யப்பட வைப்பவை. அவர் இந்நூலைப் படித்து அதற்குச் சிறப்பளிக்கும் விதத்தில் விமர்சனம் அனுப்பி இருப்பது குறித்து மிகுந்த சந்தோஷம் ஏற்பட்டது. அதை உங்களுடன் பகிர்வதில் மகிழ்கிறேன். சிறப்பான விமர்சனத்துக்கு நன்றியும் மகிழ்ச்சியும் திருமலை சார். ///

பெண்களின் நிலை சற்று மேம்பட்டுள்ள இந்நாளிலும் பெண்களுக்கான அனைத்து உரிமைகளும், பாதுகாப்பும் கிடைத்துவிட்டதா என்றால் இல்லையென்றே சொல்லவேண்டிவரும். காரணம், அன்றாடம் நான் கேள்விப்படும், வாசிக்கும், பார்க்கும் நிகழ்வுகள் அதனை உணர்த்துகின்றன. பெண்களின் வலி, மகிழ்ச்சி, ஆசை, அபிலாஷை என பல்வேறு உணர்வுகளை இந்த சமூகம் முழுமையாக ஏற்றுக்கொள்வதுமில்லை. அங்கீகரிப்பதுமில்லை. ஆனால், "பெண்களை தெய்வமாகப் போற்றுகிறோம்.. தாயாக மதிக்கிறோம்" என்ற பீற்றலுக்கு மட்டும் குறைவைப்பதில்லை. இந்த சூழலில்தான் கவிதாயினி தேனம்மை லட்சுமணன் எழுதிய பெண்மொழி எனும் கட்டுரை நூலினை வாசிக்கும் வாய்ப்பு கிட்டியது. 

அது என்ன பெண்மொழி...உங்கள் தாய்மொழியை எப்படி கற்றுக்கொண்டீர்கள்? சின்னக் குழந்தையிலிருந்தே வீட்டில் உள்ளவர்களும் நண்பர்களும் பேசுவதைக் கேட்டுக் கேட்டு கற்றுக்கொண்டேன் என்பீர்கள். காதால் கேட்டும் வாயால் பேசியுமே நாம் பெரும்பாலும் மொழியைக் கற்றுக்கொள்கிறோம். மொழி என்பது மனிதனின் அறிவு நிலைப்பட்டுள்ளதை அடையாளப் படுத்துகிறது. அதே போன்று அறிவு நிலையின் மூலம் மொழியும் அடையாளப்படுகிறது. எத்தனையோ மொழிகளைக் கேட்டிருப்பீர்கள். அல்லது அறிந்திருப்பீர்கள். ஆனால், "பெண்மொழி" குறித்து அறிந்திருக்கிறீர்களா..? இது வரிவடிவமோ ஒலி வடிவமோ இல்லாத வருத்த வடிவம் கொண்ட மொழி.