மூடு பனி ஷோபா
என் இனிய பொன் நிலாவே, செந்தாழம் பூவில் வந்தாடும் தென்றல், ஏதோ நினைவுகள் கனவுகள், பூவண்ணம் போல நெஞ்சம் பூபாளம் பாடும் நேரம், பூந்தேனில் கலந்து பொன்வண்டு எழுந்து, அடிப் பெண்ணே பொன்னூஞ்சலாடும் இளமை என்ற பாடல்களைக் கேட்கும்போதெல்லாம் பதின் பருவத்தில் மறைந்த எளிமையும் அழகும் நிறைந்த ஷோபா மனதுக்குள் நிழலாடுவார்.
பக்கத்து வீட்டுப் பெண் போன்ற தோற்றம். அறியாமையில் அதே சமயம் முதிர்ச்சியிலும் மின்னும் கண்கள். நடுவில் லேசாய் மடிந்த கவர்ச்சிகரமான உதடுகள். பாலு மகேந்திராவின் நாயகிகள் மாதிரி அலை அலையான சுருட்டைக் கூந்தல். மெல்லிய ஆனால் திண்ணியமான உருவம், கண்களைச் சுருக்குவதிலாகட்டும், உதட்டைக் குவித்துப் புன்முறுவல் செய்வதிலாகட்டும் எதையும் அலட்சியமாகக் கையாளும் சோபனையான பாவனையோடு அநாயாசமாகக் கடந்து விடும் அவரது நடிப்பு..