வேப்பம் பூ

சூடிக்கொள்பவன் இல்லாமல்
மழையில் கரைந்து
நிலவு....

காண்போரே இல்லாமல்
பூப்பள்ளத்தாக்கு....
தனிமைக்குப் பயந்து
கூட்டமாய்ப் பூத்து....

ஆதிரையின் பிச்சைப்பாத்திரமாய்
அனுசூயாவின் பருத்த தனமாய்
ஆயி மாண்டேப் போல
அள்ள அள்ள அன்பு....

ராமனை வேண்டா
அகலிகைக்கல்லாய்
வெண்சடை விரித்த
வேம்பு...

மனநோயாளியின்
எச்சில் தட்டிலும்
உயிர் உற்பத்திவிக்கும்
உலகம்...

வேம்பூக்களுக்குள்ளே
யாருக்காகவோ
வருத்தமாய்
குயில்...

அன்பிற்காகவும்
ஆலிங்கனத்துக்காகவும்
ராகுப் பெயர்ச்சியில்
பறவைகள்...

தன்மனை சிறக்கும்
பெருமக்கள்
பிறன் மனையில்
ரகசிய ஸ்நேகிதம்...

வெல்லமிட்டு வைத்தாலும்
பகிர்ந்து கொள்ளாத பேரன்போடு
செவ்வாய்ப் ப்ரஜைகள்...

காயாகி கனியாகி
விதையாகி மரமாக
வேண்டாமல்....

போதுமிந்த ஜென்மமெனெ
மரத்திலிருந்து
பூவாகவே உதிர்ந்து .....