வசந்த மாளிகையும் புதிய பறவையும் தனவணிகன் இதழில்..

வசந்த மாளிகையும் புதிய பறவையும்.:-

 1972 இலும் 1964 இலும் வந்த இந்த ரெண்டு படங்களையும் பார்க்காதவங்களே இருக்க முடியாது. 750 நாள் எல்லாம் ஓடின படங்கள். இன்னைக்கு தியேட்டருக்கு வந்தாலும் ஒரு வாரத்துக்கு ஹவுஸ் ஃபுல்லா கல்லா கட்டாம போகாது. 

இந்த இரண்டு படங்கள் மட்டுமில்ல இன்னும் பல படங்கள் பார்த்து சேலை முந்தானையைப் பிழிந்து தொடைச்சுக்குற அளவுக்கு ஒரே அழுகாச்சியா அழுதிருக்கேன். ஆனா இவை இரண்டும் இன்னிக்குப் பார்த்தாலும் ரொம்ப உணர்ச்சிவசப்பட வைக்கிற ஸ்பெஷல் படங்கள்.

இரண்டுமே காதல் படங்கள். முதல்படத்தில் குடிக்கு ஆட்பட்டவன் காதலனா மாறுவதும், இரண்டாவது படத்தில் யதேச்சையா பழைய காதலி/மனைவியைக் கொலை செய்துட்ட காதலன் இன்னொரு புதிய காதலிக்காகக் குற்றத்தை ஒப்புக்கிட்டுக் கைதாவதும் கதைக்கரு.

இரண்டிலும் சிவாஜிதான் ஹீரோ. அவர் நிஜப் பேர் கணேசன்னாலும் நமக்கு அவர் சிவாஜிதான். வசந்தமாளிகையில் வாணிஸ்ரீயும், புதிய பறவையில் சௌகாரும், சரோஜாதேவியும் ஹீரோயின்ஸ். இரண்டிலும் மையக்கரு காதல்தான். அது படுத்தும் பாடு. இதை சிவாஜியை விட்டா வேற யாராலும் செய்ய முடியாதுங்கிறமாதிரியான படங்கள்.

வசந்தமாளிகையின் சில வசனங்கள் மனப்பாடம். ஆனால் இங்கே எழுதினால் பலரின் திட்டுக்களுக்கு ஆளாக வேண்டிவரும். விமான பணிப்பெண்ணான வாணிஸ்ரீ சிவாஜியின் தனிப்பட்ட செகரட்டரியா இதுல நடிச்சிருப்பாங்க. அவங்க அவரோட வாழ்க்கையில் வந்ததும் பகலில் கூட குடிக்கும் அவர் குடியை நிப்பாட்டிருவாரு. அதுல வர்ற ஒவ்வொரு பாடலும் ரிதமிக்கா இருக்கும். ஒரிரு பாடல்கள் அன்றைய சினிமாவின் குத்துப் பாடல்கள். கொஞ்சம் ஆபாச எல்லையையும் தொட்டிருக்கும்.

ராஜகுடும்பத்தின் அக்கறையின்மை, பணக்கார படாடோபம் , இதெல்லாம் போகட்டும். ஆனால் அதில் ரொம்பப் பிடித்த விஷயம் வாணிஸ்ரீயின் பிடிவாதம்.

அதப் பத்தி அந்தப் படத்தில் ஆனந்தா நடிச்ச சிவாஜி லதாவா நடிச்ச வாணிஸ்ரீயைப் பத்தி ஒரு இடத்துல சொல்வாரு . என்னன்னா “ எனக்குத் தெரியும் அவ வரமாட்டா. ஏன்னா அவ ஒரு பிடிவாதக்காரி. ஆனா எனக்கு அவகிட்டப் பிடிச்சதே அந்தப் பிடிவாதம்தான். “ 

சிவாஜி சந்தேகப்படலாமா என்கிற ஆதங்கம்தான் வாணிஸ்ரீ மனதை ஆட்டுவிக்கும் பூகம்பம். வாணிஸ்ரீயின் சுயகௌரவம் அன்புக்காக மண்டியிடுமே தவிர பணத்துக்கோ ஆணவத்துக்கோ மண்டியிடாதுன்னு புரிய வைச்சது க்ளாசிக்.

அதுல சிவாஜியின் மன்னிப்புக் கோரும் பாவனையும் வாணிஸ்ரீயின் தீர்க்கமான கோபமான பார்வையும் ரொம்பப் பிடிக்கும். அதோட இன்னோரு வசனமும் க்ளைமாக்ஸ்ல பிடிக்கும். வாணிஸ்ரீக்காக வசந்த மாளிகை கட்டி அதுல அவளோட பிம்பத்தைக் கண்ணாடிகள்ல பார்க்கச் சொல்லி தன் மனக்கண்ணாடியெங்கும் அவள் பிம்பம்தான்னு உணரவைச்சிருப்பாரு சிவாஜி.. ஆனா ஒற்றைச் சொல்லால எல்லாம் கெட்டது மாதிரி அவரே எல்லாத்தையும் கெடுத்துக்குவாரு.

அதன் பின் வாணிஸ்ரீக்கு இன்னொரு இடத்துல திருமணம் நிச்சயமாகும். அதக் கேட்டு நிலை கொள்ளாமல் வருத்தத்தோடு இருக்கும் சிவாஜி விஷத்தைக் குடிச்சிருவாரு . யாருக்காக என்று அவர் பாடும் பாடலை இன்று நாம விளையாட்டா பாடக்கூட செய்றோம். ஆனா அந்தப் படம் பார்த்தபோது ஏற்பட்ட மனவருத்தம் ரெண்டு நாளைக்கு நீடிச்சிது.

அவர் வசந்தமாளிகைக்குப் போன செய்தி கேட்டு மணமாலையோடு வாணிஸ்ரீ ஓடி வருவாங்க. அப்ப சொல்வாங்க. “ ஆனந்த் நான் வந்திட்டேன்.” என்று சந்தோஷமா. அப்ப சிவாஜி சொல்வாரு “ நீ வந்துக்கிட்டே இருக்கே. நான் போயிக்கிட்டே இருக்கேன் “னு. இத இன்னிக்கு பார்த்தாலும் தன்னையறியாமல் அழுது குமிச்சிருவேன். அவ்ளோ டச்சிங்கான சீனும் படமும். அப்புறம் அவரைக் காப்பாத்தி வழக்கம்போல சுபமா முடிச்சிருவாங்க.

புதிய பறவையின் ஏக்கம்தான் ரொம்பப் பெரிசு. தாங்கவே முடியாதது. ஒருத்தரை நம்பிக்கை துரோகம் செய்றா மாதிரி அந்தக் கதை. சிவாஜி தன் மனைவி சௌகாரை கோபத்தில் அடிப்பாரு. (வெளிநாட்டில் வளர்ந்த அவங்க தினம் க்ளப் , பாட்டு, டான்ஸ், குடின்னு இருப்பாங்க. அதப் பொறுக்காத அவருக்குக் கோபம் வரும். ) இந்தப் படத்தில் இதயம் பலவீனமான அவங்க கீழே விழுந்ததும் இறந்துடுவாங்க.

ஆனா தன் தங்கை மரணத்துல சந்தேகப்படும் அவரது சகோதரர் ராஜு மலேஷியா போலீஸ் உதவியோடு உண்மையைக் கண்டுபிடிக்க நாடகமாடுவாங்க. இந்தக் கதை எல்லாம் நமக்கு வேண்டாம்.

இதுல சௌகாரின் நடிப்பும் சிவாஜியின் நடிப்பும் அட்டகாசம். சௌகார் சிவாஜியைச் சந்தித்ததும் ஒரே டேபிளில் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருப்பார். அப்போது  பேரரிடம் இரண்டு விரல்களால் சிட்டி தட்டிப் பரிமாற அழைக்குமிடத்தில் இன்றும் ரசிகர்கள் அவரின் கம்பீரம் பார்த்துக் கைதட்டுவார்கள்.

‘பார்த்த ஞாபகம் இல்லையோ’ என்ற  அந்தப் பாடல் முழுமைக்குமே வெகு அழகான நடனமாடுவார். புடவையையே வித்யாசமாக அணிவித்திருப்பார்கள். ’அந்த நீல நதிக்கரையோரம் நீ நின்றிருந்தாய் அந்தி நேரம். நான் பாடி வந்தேன் ஒரு ராகம் நாம்  பலகாலம், பழகிவந்தோம் சில காலம் “ ”உந்தன் மனதைக் கேள் அது சொல்லும். நாம் மறுபடி பிறந்ததைச் சொல்லும். “ என்ற இடத்தில் சிகரெட்டைப் புகைத்தபடி வசீகரமான ஒரு பார்வை பார்ப்பார் பாருங்கள் சிவாஜி, அப்படியே கொள்ளை போய்விடுவோம். J

சிவாஜியின் வீட்டில் எல்லாரும் சேர்ந்து அவரைச் சித்திரவதை செய்வது போன்ற காட்சியமைப்புகள் கோபத்தை உண்டாக்கினாலும் சரோஜாதேவி தன் கோபால் என்ற வார்த்தைகளால் நம்மையும் குளிர்விப்பார். அதிர்ஷ்டவசமாக இதிலும் ஹீரோயின் பெயர் லதா. !

சிட்டுக்குருவி உன்னை ஒன்று கேட்பேன் பாடல்கள் மனம் வருடும். ஆனால் எங்கே நிம்மதி பாடலில்

எனது கைகள் மீட்டும் போது வீணை அழுகின்றது
எனது கைகள் தழுவும் போது மலரும் சுடுகின்றது
எனது கைகள் மீட்டும் போது வீணை அழுகின்றது
எனது கைகள் தழுவும் போது மலரும் சுடுகின்றது
என்ன நினைத்து என்னை படைத்தான் இறைவன் என்பவனே
கண்ணை படைத்து பெண்ணை படைத்த இறைவன் கொடியவனே.. ஓ…ஓ
இறைவன் கொடியவனே
எங்கே நிம்மதி எங்கே நிம்மதி
அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்
அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும்

பழைய பறவை போல ஒன்று பறந்து வந்ததே
புதிய பறவை எனது நெஞ்சை மறந்து போனதே
பழைய பறவை போல ஒன்று பறந்து வந்ததே
புதிய பறவை எனது நெஞ்சை மறந்து போனதே
என்னை கொஞ்சம் தூங்க வைத்தால் வணங்குவேன் தாயே
இன்று மட்டும் அமைதி தந்தால் உறங்குவேன் தாயே.. ஓ…ஓ..

பழைய பறவையாக சௌகார் சுற்றிச் சுற்றி வர இருட்டும் கரிய உருவங்களும் மனதைப் பயமுறுத்த புதிய பறவையாக சரோஜாதேவி வந்து விழும் இடம் மனதைத் தொட்ட இடம்.

அதே போல் இதிலும் க்ளைமாக்ஸில் சிவாஜி கொலை செய்த உண்மையை ஒப்புக்கொண்டதும் தான் ஒரு போலீஸ் ஆஃபீசர்  என தன் உண்மை நிலையை சரோஜாதேவி போட்டுடைப்பார். அதைச் சொல்லும் விதம் கூரிய கத்தியை நம் நெஞ்சில் செருகியது போல் இருக்கும். அதாவது சிவாஜி அவரிடம் வந்து ”லதா இதுதான் உண்மை. எல்லாம் உனக்காத்தான் சொன்னேன்.”  என்னும்போது “வாக்குமூலத்தை எழுதி வாங்கிக்கிட்டு கோபாலைக் கைது செய்யுங்கள் ”என்பார்.   

அப்போது சிவாஜியின் வசனம் இன்றும் அளவிட முடியாத துயரம் தருவது. “  லதா என்னைக் கைது செய்ய வேற எந்த வேஷத்தையாவது போட்டிருக்கக் கூடாதா.  பரிதாபத்துக்குரிய என் வாழ்க்கையில படையெடுக்க உன்கைக்குக் கிடைச்சது காதல்ங்கிற அந்தப் புனிதமான பூதானா. அத வச்சா நீ என்னை வீசிட்ட “ என்று பாசத்துக்காக வாழ்க்கை முழுதும் ஏங்கும் ஒரு மனிதனின் குரல் செவிப்பறையில் மட்டுமல்ல மன அறைகளிலும் தேங்கித் தேங்கித் தேம்பிக் கொண்டே இருக்கிறது. ”பூவை வைத்து வாள் வீச முடியுமா” என்று பேதலிக்க வைத்த படம். 

’பெண்மையே நீ வாழ்க. உள்ளமே உனக்கு என் நன்றி. போய் வருகிறேன்”. எனச் செல்வார். ஒரே காதல் ஊரில் இல்லையடா என்ற இன்றைய உலகில் இரண்டு காதல்கள் இருந்தாலும் உண்மையான காதல் என்றால் என்ன என்று உரத்துச் சொன்னவை இருபடங்களும் என்பதால் இன்றும் என் நினைவில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றன.