என்னவளே

என்நேரமும் உன் பார்வைத்தோணியில்..
பத்திரமாய் விழிபிடித்து மிதந்துகொண்டு..

அவ்வப்போது நான் என்ற முகமூடி மாட்டி..
அன்பின் கழுத்தை இறுக்கக் கட்டி..

உன் புன்னகையையும் பார்வையையும்
தரையில் வீசி மிதித்து
காணாதது போல் புறந்திரும்பி..


கஜனி முகமதாய்க் கவர்ந்து செல்ல
முயல்கிறாய் பலமுறை..
ராபர்ட் புரூஸ் போல் தளராத மனத்துடன்..

ஹாலோவின்ஸ் டேயில் போட்ட முகமூடியை
நான் ஜிம்கேரியைப்போல் கழற்றாமல்..
வீர்யத்துடன் வெவ்வேறு விஸ்வரூபம் எடுத்து
உன்னை பயப்படுத்திக்கொண்டே..

என் கோபம்.,காமம்.,வன்முறையில்லா வன்முறை.,
அழுக்காறு கண்டு நீ நடுங்குவதை ரசித்து..
என் கம்பீரமாக நினைத்து..
வென்டேட்டாவின் வர்ணக்கோமாளியாய்..

ஒரு மென்மையான தருணத்தில்
என் சுயம் வெளிப்படமுகமூடியைக் கழட்டி
நல்லவனாக்கி மகிழ்கிறாய் என்னவளே..