வி ஐ பியுடன் நான். ...

ஒருநாள் முகப்புத்தகத்தில் ஒரு நண்பரை சேர்த்தேன். அது சேரன்பாண்டியன் என்ற டைரக்டர் சேரன். ஒரு முறை என்னோட ப்லாக் ஐடியை அவருக்கு அனுப்பினேன். உடனே அடுத்த நாள் ஆச்சியின் தீபாவளி பலகாரங்கள் அட்டகாசம் என்ற ஒரு பதில் வந்தது. ஒரே சந்தோஷம்தான். அதன் பின் அவர் ஸ்டேடசுக்கு பதில் போடுவதும்., படங்களுக்கு கவிதை எழுதுவதுமே எங்களைப் போன்ற ரசிகர்களின் பொழுதுபோக்கு. பலர் சென்று பார்த்துவிட்டு வந்து அது பற்றி ஃபோட்டோ போடுவார்கள்.


அவரது தவமாய் தவமிருந்து., ஆட்டோகிராஃப்., பொற்காலம்., பிரிவோம் சந்திப்போம்., மற்றும் அவரது எல்லாப் படங்களுக்குமே ரசிகை நான். அப்புறம் ஒரு நாள் அவரை சில முகப்புத்தக நண்பர்களோடு சென்று அபிபுல்லா சாலையில் உள்ள அவரது அலுவலகத்தில் சந்தித்தோம். ஒரு பெரிய செலிபிரட்டிக்கு உரிய பந்தா ஏதுமில்லாமல் தன்னுடைய ஷூட்டிங் வேலைகளுக்கு நடுவில் அவர் எங்களைச் சந்திக்க நேரம் ஒதுக்கினார். உலகறிந்த ஒரு பெரிய நடிகரைப் பார்க்கப்போகிறோம் என்ற பதட்டம் இருந்தது. அவரோடு பழகிய சில மணித்துளிகளில் மிக நெருக்கமான நண்பராகிவிட்டார். புன்னகை தவழும் முகத்தோடு எங்களின் எல்லா கேள்விகளுக்கும் பதில் சொல்லி காஃபி வாங்கிவரச் செய்து அனைவருக்கும் தன் கையாலேயே கொடுத்தார். நட்புக்கு மரியாதை..!!!

அப்போது எடுத்த ஃபோட்டோதான் இது. அதோடு மட்டும் முடியவில்லை. இன்னும் அவர் யுத்தம் செய் படத்தை எங்களுக்காக ஸ்பான்சர் செய்து எங்களோடு ஒரே தியேட்டரில் பார்த்தார். அதன் மூலம் வந்த வருமானத்தையும் ஹெச் ஐ வியால் பாதிக்கப்பட்டோரின் குழந்தைகள் உள்ள ஒரு பராமரிப்பு இல்லத்துக்குக் கொடுத்தார். அந்தக் குழந்தைகளையும் மகிழ்விக்க அவர்கள் இல்லம் சென்று அவர்களோடு அளவளாவி பக்கத்தில் அமர்ந்து உணவு உண்டு அந்தக் குழந்தைகளை மகிழ்வித்துத் திரும்பியுள்ளார். அப்போதுதான் உணர்ந்தேன் அந்த நடிகருக்குள் ஒரு உயர்ந்த மனிதன் இருப்பதை. ஒரு நடிகர் நண்பராவதில் உள்ள பெருமையைவிட மனிதநேயமிக்க அந்த மனிதனின் தோழியாக அறியப்படுவதில் பெருமையுறுகிறேன் நான்

டிஸ்கி :- இது 2011 ஜூலை இவள் புதியவளில் வெளிவந்த பகிர்வு. :-))