தென்னக ரயில்வேயில் ( ஒரு நாற்றம் பிடித்த) பயணம்.

இந்தத்தலைப்பைப் பார்த்ததும் தென்னக ரயிலில் பாத்ரூமுக்குப் பக்கத்தில் 72 ஆம் நம்பர் சீட்டில் அமர்ந்து பயணித்தது என எண்ணி இருப்பீர்கள். இல்லை இல்லை இது தட்காலில் ஏசி கோச்சில் புக் செய்து ( டிக்கட் விலை 705 ரூபாய்) அனுபவித்த கொடுமை இது.

நார்மல் டிக்கெட் செகண்ட் க்ளாஸில் புக் செய்தால் வீட்டில் இருந்து ஏர் பில்லோ., ப்ளாங்கெட் எல்லாம் தூக்கி வருவோம். இது ஏசி என்பதால் இதை எல்லாம் எடுக்காமல் வந்தேன். ராமேஸ்வரம் எக்ஸ்ப்ரஸில் த்ரீடயர் ஏசியில் பதினொன்னரை மணி வண்டிக்கு இடம் கிடைத்தது. தட்காலில் புக் செய்பவர்களுக்கென்றே அப்பர் பர்த் வைத்திருக்கிறார்கள். மிகுந்த கஷ்டப்பட்டு ஏறினால் ஒரு தலையணை ஒரு போர்வை ஒரு பெட் ஸ்ப்ரெட் இருந்தது. கம்பளி இல்லை.கம்பளி இல்லாமல் எப்படி ஏசியில் இருப்பது. அப்போது கீழே இரு குழந்தைகள் கம்பளி போட்டு போர்வை போர்த்தி தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். அந்தக் குழந்தைகளின் அம்மா எதிர் சைட் பர்த்தில் அமர்ந்து என் சீட்டைக் கைகாட்டி அது என்னுடையது என வாதிட்டார்கள். இல்லையம்மா இது என்னுடையது உங்களுடையது 38 அடுத்தது என சொல்லி விளங்க வைப்பதற்குள் போதும் போதுமென்றாகி விட்டது.


டிடிஆர் வந்ததும் டிக்கெட் ஓட்டர் ஐடி எல்லாம் காமித்தேன். செக் செய்துவிட்டு கொடுத்துவிட்டு தலையசைத்துச் சென்றுவிட்டார். அட்டெண்டர் வருவார். ப்ளாங்கெட் கேட்கலாம் என நினைத்தால் வரவில்லை. திரும்ப கஷ்டப்பட்டு இறங்கி சென்று ( அதற்குள் பக்கத்து அம்மாவிடம் இந்தக் குழந்தைகள் ஏன் இங்கே படுத்திருக்கிறார்கள் . இவர்கள் சீட் எது. சீட் இல்லாமல் ப்ளாங்கெட் எப்படிக் கிடைத்தது என கேட்டதற்கு., நான் பணம் கட்டி ப்ளாங்கெட் வாங்கினேன். நாங்க இவங்கவிட்டை எடுத்திட்டோமுன்னு சொல்றாங்க.. என அடுத்த செக்மெண்டில் யாரிடமோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். ) (அதற்குள் என்னுடன் ஏறிய இரண்டு மூன்று பேரும் கம்பளி இல்லாமல் டிடிஆரிடம் கேட்டோம். ஷார்ட்டேஜ் என்கிறார் என்றார்கள். )என்னுடைய சீட்டிற்கு உண்டான கம்பளி இல்லையே எனக் கேட்டதற்கு., ஷார்ட்டேஜ் மேடம். என்றார்.

என் அப்பாவுக்கும் என் கணவருக்கும் ஃபோன் செய்து நான் ட்ரெயினில் ஏறிவிட்ட விபரத்தைச் சொல்லிய போது கம்பளி இல்லை என்று சொன்னேன். அவர்கள் உடனே கேளு., அப்பதான் கிடைக்கும், இல்லாவிட்டால் நைட் ரொம்ப குளிருமே என்றார்கள். சரி என்று கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் போது டிடிஆர் அந்தப் பக்கம் வந்தார். உடனே அட்டெண்டர் தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஷீட்டை வைத்துவிட்டு என்னுடன் வந்து ஒவ்வொரு பர்த்தாக தேடினார். பின் ஒரு குழந்தையிடம் இரண்டு இருந்ததை காமித்து நான் எப்படி எடுத்துக் கொடுக்க முடியும். மேடம் நீங்களே எடுத்துக்குங்க என்றார். அது அந்தப் பெண் போர்த்திக் கொள்ளவே இல்லை இரண்டையும். மடித்தபடியே இருந்தது. எட்டி கீழே படுத்திருந்த இரு குழந்தைகள் மேலும் படாமல் கஷ்டப்பட்டுத் தொங்கி எடுத்துக் கொண்டேன்.

மேலே ஏறினவுடன் தான் க்ளைமாக்ஸ். படுத்துப் போர்த்த முயற்சித்தால் ஒரே சிறுநீர் நாற்றம். ஏசி கோச்சில் டாய்லெட் நாற்றமடிக்காதே..என்று பாத்தால் அந்த நாற்றம் கம்பளியில் என தெரிந்தது. ஈரம் இல்லை ஆனால் ஒரே வாடை. அதை காலின் கீழே போட்டுவிட்டு தலையணையில் படுத்தால் அங்கும் அதே நாற்றம். அப்போதுதான் தெரிந்தது இரண்டுமே ஒரு குழந்தைக்கு உபயோகப்படுத்தி அப்படியே மடித்து வைக்கப்பட்டிருப்பது. உடனே தலையணையையும் ஒரு ஓரமாக வைத்துவிட்டு அந்த மெலிதான வெள்ளைப் போர்வையையும் பெட்ஸ்ப்ரெட்டையும் போர்த்திப் படுத்தேன்.

இதில் பல கேள்விகள். தட்காலில் புக் செய்தாலும் உரிய ப்ளாங்கெட்டுகள் வழங்கப்படாதது ஏன்.? ரூபாய் 705 கட்டியும் இந்த நாற்றத்தில் பயணிக்கவேண்டும் என தென்னக ரயில்வே நினைக்கிறதா. ? உரிய முறையில் சுத்திகரிப்பு செய்யப்படாத ப்ளாங்கெட்டுகளை பயணிகளுக்கு வழங்குவது ஏன். சுற்றுலா வரும் ஒரு வெள்ளைக்காரப்பெண்மணி செட்டிநாட்டு ஹெரிட்டேஜ் ஹோம்களைப் பார்த்துவிட்டு என்னுடன் திரும்பிக் கொண்டிருந்தார். அவருக்கு இது வழங்கப்பட்டிருந்தால் அவருடைய தென்னக ரயில்வே பற்றிய மதிப்பீடு என்னதாக இருக்கும். ஒரு ரிசர்வ்டு கம்ப்பார்ட்மெண்டில் தரையில் குழந்தைகளைப் படுக்கவைக்க அனுமதி இருக்கிறதா.

இப்படி டிக்கெட் இல்லாதவர்களுக்கு ப்ளாங்கெட்டை வாடகைக்கு விடும் உரிமை அந்த அட்டெண்டருக்கு இருக்கிறதா.. இன்னொரு தமாஷ் அந்த அட்டெண்டர் எனக்காக கம்பளியைத் தேடியபோது டிடிஆர் வந்து அந்த பானை ஆஃப் பண்ணு என அட்டெண்டருக்குக் கட்டளையிட்டார். பின் என்னிடம் ஒரு லோயர் பர்த்தைக் காண்பித்து இதை எடுத்துக்குங்க என்றார். இல்லை சார் வேணாம் கம்பளி போதும் என்றதற்கு இதுக்கு மேல என்ன செய்ய முடியும் என்று கோபமாக கூறி விட்டுப் போனார். அதாவது கீழ் பர்த்தில் படுத்தால் யாருக்கும் குளிராது என நினைத்தார் போல அந்த டிடிஆர்.

தென்னக ரயில்வேயின் புதுமையான சேவைகளுடன் சென்னை வந்து சேர்ந்தேன். எதனோடும் சமரசமாகப் போகவேண்டும் என்பதே எப்போதும் என் எண்ணம். ஒரு கட்டத்துக்குமேல் பொறுத்துக்கொள்ளமுடியாததை பகிரவேண்டும் என்பதற்காகவே இதை என்னுடைய ப்லாகிப் போட்டுள்ளேன்.