புத்திர தோஷம் நீங்கப் பெற்ற மாண்டவ்ய புத்திரர்கள்
அரிது அரிது மானிடராய்ப் பிறப்பது அரிது என்றாள் ஔவைப் பிராட்டி. இப்பூவுலகில் ஒருவனுக்கு அப்படிப்பட்ட அரிய மனிதப் பிறப்புக் கிடைப்பதே பெற்றோரால்தான். அப்படிப்பட்ட உத்தமப் பெற்றோரை மதியாது மதிகெட்டு வாழ்ந்து பின் வீழ்ந்தவர்கள் சிலர் உண்டு. தம் பெற்றோரை மதியாதவருக்குப் பிள்ளைப் பாக்கியமும் கிட்டுவதில்லை. அப்படி வீழ்ந்த சிலர் அதிலிருந்து எப்படி யாரால் மீண்டார்கள் என்பதைப் பார்ப்போம்.
கோதாவிரி நதி பாயும் அழகிய ஆரண்யம் அது. சம்பகவனம் என்று பெயர். பெயருக்கேற்றாற்போல் சண்பக மலர்கள் பூத்துக் குலுங்கி மணம் வீசிக் கொண்டிருந்தது வனமெங்கும். அந்த ஆரண்யத்தில் ஒரு பர்ணசாலையில் கர்மாண்டன் என்பவர் வாழ்ந்து வந்தார். அவரது மகன் மாண்டவ்யன். மாண்டவ்யனின் மனைவி பெயர் ஹேமாவதி.
காலாகாலத்தில் மாண்டவ்யனுக்கும் ஹேமாவதிக்கும் ஒன்றல்ல இரண்டல்ல ஆறு புத்திரர்கள் அடுத்தடுத்துப் பிறந்தார்கள். வீதி ஹோத்ரன், யக்ஞஹேது, மதுஷ்யந்தன், வேதஹேது, பர்ணாதன், உதங்கன் என்பது அவர்களின் பெயர்கள். தாய் தந்தை இருவரும் இவர்களைப் பாராட்டிச் சீராட்டித்தான் வளர்த்தார்கள். உரிய பருவத்தில் தகுந்த கன்னிகைகளுடன் திருமணமும் செய்து வைத்தார்கள்.
