விட்டில்

யார் தடுத்தும் கேளாது
மாயக்கனவுக்குள்
வீழ்ந்து கொண்டு...

வலைகளை விரித்து
எலிகளை இயக்கி...
இன்னும் எனக்கான
பொறிகளைப் பெருக்கி...

ட்விலைட்டின் வேம்பயர் நீ...
உன்னால் உறிஞ்சப்பட
கழுத்தெல்லாம் ரத்தம் சேமித்து...

உன் ஈர்ப்பு விசையாலே
உனைச் சுற்றும்
துணைக்கோளாய்...

உன் நெருப்புப் பொறிபட்டு
நான் கருகி வீழ்வேன்
என்றாலும் உன் கவர்ச்சி..
.
உன் சுயமும் என் சுயமும்
ஒன்றிலொன்று
அழிந்து கொண்டு...

மழைதுளி மட்டும் உண்ணும்
சாகரப் பட்சியாய்
மழையான உனக்கேங்கி...

பால் மட்டும் அருந்தும்
அன்னம் போல்
தனித்திருந்து...

நீ என்றன் பரமாத்மா...
நான் உந்தன் ஜீவாத்மா...
ஓடி ஒளியும் நாள் தீர்ந்து
உனை அடைவது எப்போது...???