சாட்டர்டே ஜாலி கார்னர். கீதா மதிவாணனின் அம்மாவும் மாமியாரும்.

கீதா மதிவாணன் எனக்கு வலையுலகத் தோழி. ஆஸ்த்ரேலியாவில் வசித்து வரும் இவர் சிறுகதைகள் அற்புதமாக எழுதுவார். என் வலைத்தளத்தில் பின்னூட்டம் மூலமாக அறிமுகமானாலும் தன் சிறப்பான சிறுகதைகளால் கவர்ந்தவர். இவரது சிறுகதைகள் திருநெல்வேலி பதிப்பு தினமலர் பெண்கள் மலரில் வெளியாகி உள்ளன. அடுத்தடுத்துக் கேட்டாலும் அசராமல் அழகான கதைகள் அனுப்புவார். அவரிடம் சாட்டர்டே ஜாலி கார்னருக்காக சில கேள்விகளை முன் வைத்தேன். அவர் இந்தக் கேள்வியை செலக்ட் செய்து பதிலளித்துள்ளார்.
 
//// உங்க மாமியார்கிட்ட உங்களுக்குப் பிடிச்சது என்ன. அம்மா கிட்ட பிடிச்சது என்ன. (ரெண்டு பேர்கிட்டயும் பிடிக்காதுன்னும் நினைக்கிறதையும் விரும்பினா பகிர்ந்துக்கலாம்.) ///

அவரின் பதில்.

கேள்வி: உங்க மாமியார்கிட்ட உங்களுக்குப் பிடிச்சது என்ன? அம்மா கிட்ட பிடிச்சது என்ன? 

இந்தக் கேள்விக்கு தனித்தனியா பதில் சொல்ற அவசியமே இல்லாம என்னுடைய அம்மா, மாமி இவங்க இரண்டு பேர்கிட்டயுமே எனக்குப் பிடிச்ச பொதுவான அம்சங்கள் நிறைய உண்டு.

முதலில் அம்மா பத்தி சொல்லிடறேன். நான் சின்னவளா இருக்கும்போது வீட்டுத் தோட்டத்தில் எனக்காகவே அழகழகா பூச்செடிகள் வச்சி வளர்ப்பாங்க. சீசனுக்கு ஏத்த மாதிரி ஏதாவது ஒரு பூ பூத்துக்கிட்டே இருக்கும். பூப்பிசாசுன்னு செல்லமா(?) அழைக்கப்படுற அளவுக்கு நான் பூமேல் பைத்தியமா இருந்த காலம் அது. ஆறாவது படிக்கும்போது புது ஹெச்.எம் வந்து பள்ளிக்கூடத்துக்கு பூ வச்சிட்டுவரக்கூடாதுன்னு உத்தரவு போட்ட பிறகு வேறு வழியில்லாமல் பூவாசை அடங்கிப்போனது. எனக்காக அம்மா வளர்த்த பூச்செடிகளையும் தொடுத்த பூச்சரங்களையும் என்னால் மறக்கவே முடியாது.

அம்மா செய்யற கைவேலைகளைப் பார்த்து எனக்கும் ஆர்வம் வந்து கொஞ்சம் கத்துகிட்டு என் கற்பனையையும் கலந்து நிறைய செஞ்சேன். வீட்டுக்கு வரவங்களிடம் அம்மா இது எங்க பொண்ணு செய்தது, அது எங்க பொண்ணு செய்தது என்று பெருமை பேசுற அளவுக்கு வீடு முழுக்க என் கைவண்ணம்தான். வீணாய்ப்போன டிவியின் பிக்சர் ட்யூபைக் கூட விட்டுவைக்காமல் பெயிண்டிங் செஞ்சு ஷோகேஸில் வச்சிருந்தேன்.

அடுத்து சமையல். அம்மாவோட சமையல் ரொம்ப அருமையாயிருக்கும்… விதவிதமா சமைப்பாங்க. ஆனால்… நான் எதுவுமே அவங்ககிட்ட இருந்து கத்துக்கலைங்கிறதுதான் வருத்தம். அப்பா என்னை அடுப்புகிட்ட பார்த்தாலே அம்மாவுக்கு திட்டு நிச்சயம். அப்புறம் எப்படி சமையலைக் கத்துக்கிறது? அடிப்படை சமையல் மட்டும் கத்துக்குடுத்து, ‘இனி உன்பாடு, உன் புகுந்தவீட்டுப்பாடு’ன்னு சொல்லி கல்யாணம் பண்ணிக்குடுத்துட்டாங்க.

மாமிகிட்ட எனக்குப் பிடிச்ச விஷயம், மாமியும் அம்மா மாதிரியே பிரமாதமா கைவேலைப்பாடுகள் செய்வாங்க. அவங்க செய்த எம்பிராய்டரி ஒர்க்கின் அழகில் சொக்கிப்போய் எனக்கும் கத்துத்தரச் சொல்லி கேட்டேன். அவங்களுக்கு ஒரே சந்தோஷம். ‘ஆஹா… நீயே என் வாரிசு’ன்னு சொல்லி நிறைய கத்துக்கொடுத்தாங்க.

அம்மா மாதிரி மாமிக்கும் தோட்டத்தில் ஆர்வம். ஆனால்.. மாமியோட தோட்டம் காய்கறித்தோட்டம். வீட்டுக்குத் தேவையான காய்களை அழகாக பயிராக்கித் தருவாங்க. சமையலும் பிரமாதமா செய்வாங்க. மாமியார் வீட்டுக்கு வந்துதான் சமையலை முழுசா கத்துகிட்டேன். அதனால்தான் இன்னிக்கு வரைக்கும் பிரச்சனையில்லாமல் வாழ்க்கை வண்டி ஓடிட்டிருக்கு.

ஆனா பாருங்க, அம்மாவுக்கும் வாரிசாகாம, மாமிக்கும் வாரிசாகாம,  அதாவது, ஒரு கிச்சன் கில்லாடியாகவோ, ஒரு கார்டன் குயினாகவோ அல்லது ஒரு எம்பிராய்டரி எக்ஸ்பர்ட்டாகவோ ஆகாம, ஒரு எழுத்தாளராகி உங்க எல்லோரையும் சோதிக்கணும்னு இருந்திருக்கே. அதை மாத்தமுடியுமா?

பல பிரபலங்கள் இடம்பெற்ற இந்த சாட்டர்டே ஜாலி கார்னரில் எனக்கும் இடமொதுக்கித் தந்த தோழி தேனம்மையின் அன்புக்கு மனமார்ந்த நன்றி. 

---- கீதா நீங்க ஈசியா கவிதை சிறுகதை பத்தின கேள்விக்கு பதில் சொல்வீங்கன்னு நினைச்சேன். ஆனா இங்கேயும் அம்மாகிட்டயும் மாமியார்கிட்டயும்  பிடிச்சத மட்டும் சொல்லி ஈசியா எஸ்ஸாயிட்டீங்க. ரொம்ப ரொம்ப நல்லவங்க நீங்க.

நீங்க ப்லாகருக்கு வாரிசா இருக்கணும்னு ஆண்டவனே விதிச்சுட்டான். நீங்களும் ப்ரபல ப்லாகர்தான். அத மாத்த யாராலும் முடியாது. அதுனால சோதனை எல்லாம் சாதனைதான். இன்னும் இன்னும் நீங்க எங்கள சோதிக்க உங்களுக்கு ப்லாகர் ஆண்டவன் துணை புரியட்டும். நன்றி கீதா சாட்டர்டே ஜாலி கார்னரை உறவுகளின் உன்னதம் சொல்லி சிறப்படைய வச்சதுக்கு. :)