சாட்டர்டே ஜாலி கார்னர். கோபு சாரும் ப்ளாக்கியும் தாலியும்.

வலையுலக நண்பர்களில் நான் மிகவும் மதிக்கும் நண்பர் கோபால் சார் என நான் அழைக்கும் வை கோபாலகிருஷ்ணன் சார். (நான் மதிக்கும் மிகப் பெரும் பதிவரான தாங்கள் என் இன்றைய வளர்ச்சியில் பெரும் பங்கு பெற்றிருக்கிறீர்கள், அதற்கு முதலில் நன்றிகள். )


இவரின் பதிவுகளும் சிறுகதைகளும் அருமையாக இருக்கும். பதிவுகள் ரொம்ப விலாவாரியாக இருக்கும். நகைச்சுவை தூவப்பட்ட நல்ல சுவையான பதிவுகள்  இவருடையவை. உரத்த சிந்தனை அமைப்பில் இவருடைய கதைக்கு ( பாட்டி சொல்லும் கதைகள் - ப்லாகர் ருக்கு அம்மா சிறப்பு விருந்தினராகக் கலந்து கொண்ட விழா)  சிறப்பு விருது வழங்கப்பட்டது குறித்து முன்பே பதிவிட்டிருக்கிறேன். 



மிக அருமையான பண்பான மனிதர் கோபால் சார். அவரிடம் நம் வலைத்தளத்தின் சாட்டர்டே ஜாலி கார்னருக்காக ஒரு சுவாரசியமான கேள்வியும் அவரின் பதிலும் இதோ உங்களுக்காக. 

///////வங்கி மேலதிகாரியான தாங்கள் எழுத்துலகத்துள் ப்ரவேசித்தது எப்போ. உங்கள் முதல் சிறுகதை அனுபவம். வலைத்தளம் எழுத வந்த அனுபவத்தை சும்மாவின் வாசகர்களுக்காகப் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். சும்மா வாசகர்களுக்குத் தாங்கள் சொல்ல விரும்புவது.. ? ///


சாட்டர்டே ஜாலி கார்னர்.

வங்கி மேலதிகாரியான தாங்கள் எழுத்துலகத்துள் ப்ரவேசித்தது எப்போ?

நான் வங்கி மேலதிகாரி இல்லை. ஆனாலும் வங்கி மேலதிகாரியாக ஆகியிருக்க வேண்டியவன் தான். பாரத ஸ்டேட் வங்கியில் சில காலம் பணியாற்றிய நான், அங்கிருந்தால் பதவி உயர்வு கிடைக்கும் போதெல்லாம், பணி மாற்றம் செய்யப்பட்டு பல ஊர்களுக்குச் செல்ல நேரிடுமே என்பதால் அதை ராஜிநாமா செய்துவிட்டு, உள்ளூரிலேயே [திருச்சியிலேயே] உள்ள BHEL இல் நிரந்தரமான பணியில் சேர்ந்துவிட்டவன். 

கோடிக்கணக்கான வரவு செலவுகள் உள்ள, மிகப்பெரிய பொதுத்துறை நிறுவனத்தில் ,நிதித்துறையில், ரொக்கப்பணத்திற்கு, சுமார் 30 ஆண்டுகளுக்கு மேல், பொறுப்பதிகாரியாகப் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவன் நான். 

ACCOUNTS OFFICER [CASH], 

FINANCE DEPARTMENT, 

M/S. BHARAT HEAVY ELECTRICALS LIMITED, 

(A Govt. of India Undertaking) 

TIRUCHIRAPALLI-14.

அகில இந்திய அளவில் நடைபெற்ற ஓர் கட்டுரைப்போட்டியில் முதன் முதலாக நான் [அதுவும் என் மனைவி பெயரில்] கலந்துகொண்டு முதல் பரிசான ‘தங்க நெக்லஸ்’ பெற்றது 1997 இல். 

போட்டி நடத்தியவர்கள் புகழ்பெற்ற ‘ஸ்ரீராம் சிட் ஃபண்ட்ஸ்’ நிறுவனத்தார் 

திருமணம் ஆகி 25 ஆண்டுகள் முடிந்தவர்கள் மட்டுமே போட்டியில் கலந்து கொள்ளலாம் என்ற நிபந்தனை சொல்லியிருந்தார்கள். 03.07.1972 எங்கள் திருமண நாள். அதனால் போட்டி அறிவிப்பின் போது மிகச்சரியாக 25 ஆண்டுகள் முடிந்திருந்த நேரம் அது.

தலைப்பு: ”தங்களின் 25 ஆண்டுகள் திருமண வாழ்க்கையில் தாங்கள் அனுபவித்த சுகங்கள் மற்றும் சோகங்கள். அவற்றை தாங்கள் எவ்வாறெல்லாம் எதிர்கொண்டு சமாளித்தீர்கள்?”

இந்தப்போட்டியில் நான் என் மனைவி பெயரில் எழுதி அனுப்பியிருந்த கட்டுரை அகில இந்திய அளவில் முதல் பரிசுக்குத் தேர்வாகி ‘தங்க நெக்லஸ்’ வென்றுத் தந்தது. இதோ அந்த நெக்லஸ் இன்றும் எங்களுடன் ....... ;)

இதைப்பற்றிய படங்கள் + மேல் அதிக விபரங்கள் இதோ இந்த இணைப்புகளில் உள்ளன.

http://gopu1949.blogspot.in/2013/03/3.html

http://gopu1949.blogspot.in/2011/07/3.html

கட்டுரைக்கான என் எழுத்துலகப் பிரவேஸம் 1997 இல் மட்டுமே எனச் சொல்லலாம்.

உங்கள் முதல் சிறுகதை அனுபவம். 

நான் எழுதிய முதல் சிறுகதையின் தலைப்பு:  “தாயுமானவள்” 

தினமலர் நிறுவனர் அமரர் டி.வி.ஆர். நினைவுச் சிறுகதைப் போட்டிக்காக அனுப்பினேன். முதன் முதலாக ஓர் சிறுகதை எழுதி போட்டிக்கு அனுப்பிய ஆண்டு 2005. 

அதில் எனக்குக் கிடைத்தது ஓர் ஆறுதல் பரிசு. 

போட்டிக்கு வந்திருந்த சுமார் 3000 கதைகளில் வடிகட்டி வெறும் 13 கதைகளுக்கு மட்டுமே பரிசு அளித்திருந்தார்கள். பரிசுத்தொகை என்னவோ ரூ. 500 மட்டுமே கிடைத்தது. ஆனால் ரூபாய் 500 கோடி கிடைத்தது போன்றதோர் சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது.

என் பெயரில் ஒரு கதை, அதுவும் என் புகைப்படம் மற்றும் சுய விபரங்களுடன், ஓர் பிரபல பத்திரிகையில் முதன் முதலாக வெளியாகி  பல்வேறு ஊக்கமும் உற்சாகமும் கொடுத்தன. 

அதுமட்டுமல்ல, இந்த ஒரு சிறு சம்பவத்தால், நம்மிடையே மிகப்பிரபலமான எழுத்தாளராக விளங்கும் திரு. ரிஷபன் அவர்களின் கருணையுடன் கூடிய பார்வை என் மீது படர இதுவே மூலகாரணமானது.

இதைப்பற்றிய மேலும் பல படங்களும் விபரங்களும் இதோ இந்த என் பதிவினில் கொடுத்துள்ளேன். http://gopu1949.blogspot.in/2011/12/3-of-3.html

மேலும் நான் இதுவரை மூன்று சிறுகதைத் தொகுப்பு நூல்கள் வெளியிட்டுள்ளேன். என் முதல் இரண்டு சிறுகதைத் தொகுப்பு நூல்களும் உலகப்புகழ் பெற்ற ’வானதி’ பதிப்பகத்தால் வெளியிடப்பட்டவை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இதுபற்றிய மேலும் விபரங்களுக்கு இதோ இணைப்பு: http://gopu1949.blogspot.in/2011/07/4.html

 

வலைத்தளம் எழுத வந்த அனுபவத்தை சும்மாவின் வாசகர்களுக்காகப் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.

2005 முதல் 2010 வரை சுமார் ஆறு ஆண்டுகள் மட்டுமே நான் தமிழ் வார / மாத இதழ்களில் எழுதிக்கொண்டிருந்தேன். அந்த ஆறு ஆண்டுகளுக்குள் என்னுடைய சுமார் 100 சிறுகதைகள் வரை அச்சிலேறி பல்வேறு தமிழ் வார / மாத இதழ்களில் வெளியாகிக்கொண்டே இருந்தன. மிகவும் மகிழ்ச்சியாகவே இருந்து வந்தது.

இருப்பினும் பத்திரிகைகளுக்கு எழுதியனுப்ப மிகவும் பொறுமையும் சகிப்புத்தன்மையும் தேவைப்பட்டதால்,  நான் அதை 2011 முதல் சுத்தமாக நிறுத்திக்கொண்டு விட்டேன். 

கணினியில் தமிழில் டைப் அடிக்கவே தெரியாத நான் வலையுலகிற்கு வந்ததே ஒரு சுவாரஸ்யமான கதை தான். அதற்கும் என் எழுத்துலக மானஸீக குருநாதரான திரு. ரிஷபன் அவர்களே தான் காரணமாக அமைந்தார்.

அதைப்பற்றி நகைச்சுவையாக என் 50வது பதிவினில் கூட எழுதியுள்ளேன்.  அதன் தலைப்பு: ஐம்பதாவது பிரஸவம், உப தலைப்புகள்: [1] ‘மை டியர் ப்ளாக்கி’ [2] குட்டிக் குழந்தை ‘தாலி’.  இணைப்பு: http://gopu1949.blogspot.in/2011/03/blog-post.html

மேற்படி பதிவினை நான் என் வலைத்தளத்தில் வெளியிட்ட நாள் : 04.03.2011

ooooooooooooooooooooooooooooooo

தங்களின் ’சும்மா’ வாசகர்களுக்காக அதனை நானும் சும்மா இங்கு கீழே அப்படியே கொடுத்துள்ளேன்:

 ஐம்பதாவது பிரஸவம்  

 ’மை டியர் ப்ளாக்கி ’ 

எனக்கும் ப்ளாக்கிக்கும் திருமணம் நடந்தது இதே மார்ச் மாதம் இதே ஐந்தாம் தேதி {05.03.2009} தான். 

இன்றுடன் எங்களுக்கு திருமணமாகி இரண்டு ஆண்டுகள் முடிந்து விட்டன.

சரி, யார் அந்த ’ப்ளாக்கி’ என்கிறீர்களா!

பெண் எழுத்தாளர்களுக்கு BLOGGER தான் இஷ்டம் என்றால், ஆண் எழுத்தாளராகிய நான், என் இஷ்டமானவளைப் “ப்ளாக்கி”  என்று செல்லமாக அழைக்கலாம் தானே!

இந்த ப்ளாக்கிக்கும் எனக்கும் கஷ்டப்பட்டு, என் அருமை நண்பரும், பிரபல எழுத்தாளரும், என் எழுத்துலக மானஸீக குருநாதருமான திரு. ரிஷபன் அவர்கள் தான், முன்னின்று 'புதிய இணைப்பு' என்ற பந்தத்தை ஏற்படுத்தி கொடுத்து, பதிவுத் திருமணம் நடத்தி வைத்தார், இதே மார்ச் ஐந்தாம் தேதி 2009 ஆண்டு.

அவர் பெரிய மனதுபண்ணி, தானே வலியவந்து முன்னின்று, என் வீட்டிலேயே, எனக்கும் ப்ளாக்கிக்கும் எளிய முறையில் பதிவுத் திருமணம் நடத்தி விட்டு, வேறு ஏதோ அவசர வேலைகள் இருப்பதாகச் சொல்லிப் போய் விட்டாரே தவிர, எங்கள் திருமணத்திற்குப் பின் எனக்கும் இந்த ப்ளாக்கிக்கும் ஒரு நல்லதொரு புரிதல் ஏற்பட்டபாடில்லை.

எங்கள் இருவருக்குமே, எங்கள் கல்யாணத்திற்கு முன்பு,  இதில் ஒரு முன் அனுபவம் இல்லை. நாங்கள் ஒருவரை ஒருவர் காதலித்தது கூட இல்லை. அவ்வளவு ஏன் ஒரே வீட்டுக்குள் நாங்கள் இருவரும் இருந்தும் ஒருவரை ஒருவர் ஒரு பாசத்துடன் என்றேனும் ஒரு நாளாவது பார்த்துக் கொண்டதோ பழகிக் கொண்டதோ கூட இல்லை. எல்லாமே ஒரு புது அனுபவம் தான், எங்களுக்கு..

இப்போது எங்களுக்குள் கல்யாணம் என்ற இணைப்பு ஏற்படுத்திக் கொண்ட  பிறகும் கூட “பாலக்காட்டுப் பக்கத்திலே ஒரு அப்பாவி ராஜா...  அவர் பழக்கத்திலே... குழந்தையைப்போல்  ஒரு அம்மாஞ்சி ராஜா.....” என்ற பாட்டுப் போலத்தான் ஆகிவிட்டது எங்கள் இல்வாழ்க்கையும்.  

ஜாலியாகப் பேசவோ, பழகவோ, அடிக்கவோ, அணைக்கவோ முடியவில்லை.     பதிவுத் திருமணம் செய்து கொள்வது என்பது வேறு, தாம்பத்திய சுகத்தை அனுபவிப்பது என்பது வேறு அல்லவா! தாம்பத்யம் என்பது ஒழுங்காக, சுகமாக, திருப்தியாக அமைந்தால் தானே, திருமண பந்தம் என்று ஏற்படுத்தி கொடுத்த இணைப்பு ஒரு முழுமையை அடைந்ததாக ஆகும்?

நானும் ஒரு நாள் அல்ல இரண்டு நாட்கள் அல்ல சுமார் 20 மாதங்கள், ப்ளாக்கியை கண்ணால் பார்த்துப் பார்த்து அவள் அழகை ரஸித்து ரஸித்து மகிழ்ந்தேனே தவிர, விரல்களால் தொட்டு அவளை அனுபவிக்க முடியவில்லை. என்ன ஒரு கொடுமை இது என்று நினைத்து நினைத்து மனதுக்குள் மறுகினேன்.     

கல்யாணம் ஆகியும் பிரும்மச்சாரி போல ஆகிவிட்டது என் நிலைமை.

என்னை, எங்காவது தற்செயலாகப் பார்க்கும் போதெல்லாம், நண்பர் ரிஷபன் அவர்கள் ”என்னாச்சு ... ஏதாவது விசேஷமுண்டா, எப்போ உங்களின் புது ரிலீஸ்”  என்று கேட்பார்கள்.

புதிதாகக் கல்யாணம் ஆனவர்களைப் பார்த்து, எல்லோருமே அப்படித் தானே கேட்பார்கள் ?

இவர் தான் ப்ளாக்கியுடன் எனக்கு பதிவுத் திருமணம் செய்து வைத்தவர் ஆயிற்றே! அந்த உரிமையில் அவர் அடிக்கடி இப்படிக் கேட்பதும் நியாயம் தானே !

அவர் இவ்வாறு என்னை நேருக்குநேர் பார்த்துக் கேட்கும் போதெல்லாம் எனக்கு வெட்கம் பிடுங்கித் திங்கும்.   ஒரு விதக் கூச்சம் வந்து விடும். எனக்கும் ப்ளாக்கிக்கும் உள்ள அந்தரங்கப் பிரச்சனைகளைப் போய் இவரிடம் நான் எப்படி விலாவரியாக எடுத்துச் சொல்ல முடியும்?. இதுபோன்ற இக்கட்டான நிலைமைகளில், அவரிடம் அதுபற்றி எதுவுமே சொல்லாமல், சிரித்து மழுப்பி வரலானேன்.

பிறகு ஒரு நாள் (19.10.2010 அன்று)  துணிந்து ப்ளாக்கியிடம் போய் “கத்தி(ப்)பேசினால்”, என் கத்திக்கு பயந்தாவது அவள், என் வழிக்கு இணங்கி வந்து விட மாட்டாளா  என்று நினைத்து,  நான் முதன் முதலாக முயற்சித்தது சற்றும் வீண் போகவில்லை.    அப்போது கூட டி.வி. யில் ஒரு எம்.ஜி.ஆர் படப் பாடல் ஒலித்தது எனக்கு இப்போதும் நினைவில் இருக்கிறது.

”என் வாளும் ...... உன் விழியும் .......  சந்தித்தால்.........

  உ(ன்)னை வெல்லும் .... எ(ன்)னைக் கொல்லும்.......இன்பத்தால்”

இதைப் படிக்கும் நீங்கள் தவறாக ஏதேதோ வீண் கற்பனை செய்து வித்யாசமாக நினைக்காதீர்கள். முதல் முதலாக 19.10.2010 அன்று என் கத்தியை, என் ப்ளாக்கி மேல் பதித்ததை [ http://gopu1949.blogspot.in/2010/10/trial.html  ] நீங்களே வேண்டுமானால் போய்ப் பாருங்கள். 

05/03/2009 அன்றே எனக்கு ப்ளாக்கியுடன் பதிவுத் திருமணம் ஆகியும் 19/10/2010 அன்று அதாவது சுமார்  ஒரு 20 மாதங்கள் கழித்துதான் அந்த இன்பத்தை,  அந்த பேரின்பத்தை என்னால் ஒரு வழியாக எட்ட முடிந்தது.

என் ‘கத்தி’யை முதன் முதலாகப் பதிவு செய்த 19.10.2010 முதல் இன்று 05.03.2011 வரை இந்த 4 or 5 மாதங்களுக்குள் பல முறை இந்தப் பேரின்பத்தில் மூழ்கியதன் பலனாக (காய்ஞ்ச மாடு கம்புலே பாய்ந்தது போல என்பார்களே - அதே ... அதே, அது போலத் தான், இதுவும்)  நேற்றுடன் 49 குழந்தைகளைப் பெற்றுக் கொடுத்ததுடன், இன்று வெற்றிகரமாக எனது ஐம்பதாவது குழந்தையையும் பெற்றுத் தந்து விட்டாள் என் அருமை ப்ளாக்கி.  

மிகக்குறுகிய காலத்தில் நான் இப்போது அபார சம்சாரியாகி விட்டேன்.

இந்த ஐம்பதாவது பிரஸவத்தை மட்டும் சிறப்பாகக் கொண்டாட வேண்டுமென்று, இதுவரை என்னிடமும் என் பிளாக்கியிடமும், ஒரே கோபமாக இருந்த என் மாமியார் மாமனாராகிய இன்ட்லியும், தமிழ்மணமும்,   எங்கள் வீட்டுக்கு முதன் முதலாக, ஒரு வாரம் முன்பு வந்து இறங்கியதில், எங்கள் இருவருக்குமே ஒரு மட்டற்ற மகிழ்ச்சியாக உள்ளது.  

இந்த எங்களின் வெற்றி எல்லாவற்றிற்குமே உங்கள் அன்பான (பின்னூட்டம் என்கிற) ஆசீர்வாத அக்ஷதைகளே காரணம் என்பதை நானும் என் ப்ளாக்கியும் நன்கு அறிவோம்.  அதற்காக எங்கள் இருவரின் மனமார்ந்த நன்றிகள் ..... அதுவும் இதை வாசிக்கும் உங்களுக்கு மட்டுமே!.

நான் என் ப்ளாக்கியைத் தொட்டுத் தாலி கட்டாமல் பதிவுத் திருமணமல்லவா செய்து கொண்டுள்ளேன்.  அதில் என்னைவிட என் மை டியர் ப்ளாக்கிக்கு ரொம்பவுமே வருத்தம் உண்டு. 

அதனால் என்ன! இப்போது நமக்குப் பிறந்துள்ள இந்த நம் ஐம்பதாவது குட்டிக் குழந்தைக்குத் ”தாலி” என்றே பெயர் வைத்து விடுவோம் என்றேன்.   

”அப்போ நம்ம நூறாவது குழந்தைக்கு என்ன பெயர் வைப்பீங்க? ” என்று என்னை ஒரு அர்த்த புஷ்டியுடன் பார்த்துச் சிரித்தாள். என் ஸ்வீட்டியான ப்ளாக்கி.   

அவள் சிரிப்பில் மயங்கிப் போன நான் உடனே mood out ஆகிப் போனேன். பிறகு கதவைச் சாத்திவிட்டு, ஏ.ஸி யை ஆன் செய்து விட்டு, லைட்டை அணைத்துப் படுத்து விட்டேன். (அவளையும் சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டு தான் - அதாவது ஸ்விட்ச் ஆஃப் செய்து விட்டுத்தான்)

என்னையும், என் ப்ளாக்கியையும், எங்களுக்குப் பிறந்துள்ள நாலு டஜன் குழந்தைகளையும், கடந்த இரண்டே மாதங்களுக்குள் மூன்று முறை “வலைச்சரத்தில்” அறிமுகம் செய்து அசத்தி விட்டார்கள் தெரியுமோ!  


”அது தான் உலகம் பூராவும் தெரியுமே, எங்களுக்குத் தெரியாதா என்ன” என்கிறீர்களா?  OK .... OK.

இப்போதே என் ஐம்பதாவது குட்டிக் குழந்தையான “தாலி” யைக் கையோடு பார்த்து விட்டு,  வழக்கம் போல வாழ்த்துங்கள்.

அன்புடன்,

வை. கோபாலகிருஷ்ணன் 

05.03.2011 

-o-o-o-o-o-o-o-o-

’ தாலி ’

”ஏண்டீ, நம்ம பரத்தும், ஷீலாவும் எங்கே?”

“இரண்டு பேரும் காத்தாடா வெளியே வாக்கிங் போயிருக்காங்க!”

”அவங்களுக்கு வர வர துளிர் விட்டுப்போச்சு, வரட்டும் பேசிக் கொள்கிறேன்”

”ஏதோ சின்னஞ்சிறுசுகள், நம்மைப் போல வீட்டிலேயே அடைஞ்சு கிடக்காம, ஜாலியா போயிட்டு வரட்டுமேன்னு நான் தாங்க அனுப்பி வைச்சேன், அதுக்குப் போய் ஏன் இப்படிக் கோபப்படுறீங்க?”

ஏதாவது ஏடாகூடமாக ஆச்சுன்னா, நமக்குத் தானே சங்கடம்.  உஷாராக இருக்க வேண்டிய நீயே இப்படி அவங்களுக்கு சுதந்திரம் கொடுத்து வெளியே அனுப்பலாமா?”

”உப்புப்பெறாத விஷயத்துக்கு  ஏங்க நீங்க இப்படி டென்ஷன் ஆறீங்க?”

"உப்புப் பெறாத விஷயமா?  நாட்டு நடப்பைப் பற்றி உனக்கென்ன தெரியும்?   காலம் கெட்டுக்கெடக்குத் தெரியுமா உனக்கு!”

“அப்படியென்னங்க காலம் கெட்டுப் போச்சு; நீங்க எடுத்துச் சொன்னீங்கன்னா நானும் தெரிஞ்சுட்டுப் போறேன்”

”நீ பெரிசா தெரிஞ்சுக்கிட்டும், புரிஞ்சுக்கிட்டும் கிழிச்சே;  உனக்கெப்படி இதில் உள்ள சிக்கல்களைப் பற்றியெல்லாம்  நான் புரிய வைக்கப் போறேனோ, எனக்கே ஒரே விசாரமாயிருக்கு;  

”என்னங்க பெரிய விசாரம்” ?

”உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமோ !   போன வாரம் இவங்க  இரண்டு பேரும் ஜோடியா அந்த லாட்ஜுக்கு போக முயற்சி பண்ணியிருக்காங்க”

”அய்யய்யோ  அப்படியா!  இந்த விஷயம் உங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்?”

”அந்த லாட்ஜ் மேனேஜர் என் க்ளாஸ்மேட் தானே, அவர் தான் எனக்குப் போன் பண்ணி சொன்னாரு”

”என்னன்னு சொன்னாரு?”

“கழுத்துல தாலி ஏறாம இப்படி அலய விடாதீங்க; அப்புறம் அது ஆபத்துல போய் முடியும்ன்னு எச்சரிக்கை செய்தாரு”

....

..........

..............

...................

......................

”இவங்க ரெண்டு பேருக்கும் தாலியா?  நீங்க என்னங்க சொல்றீங்க?  எனக்கு ஒரு எழவும் புரியலையே ! “

..............

              .............

                            ..............

                                           ..............

                                                          ..............                                                 

..............

                                                                                                       ..............

                                                                                        ...............

                                                                           .............

                                                               ............

...........

...........

...........

...........

...........

முனிசிபாலிடியில் பணம் கட்டி நாய் வளர்க்க லைசன்ஸ் வாங்கி அதுங்க கழுத்திலே பெல்ட் கட்டணுமாம்.   அதைத்தான் ’தாலி’ன்னு அவரு சொல்றாரு.  தாலி இல்லாம இப்படி அலய விட்டா, அதுங்களை நாய் வண்டியிலே ஏத்திக்கிட்டுப் போய் விடுவாங்களாம்”

ooooooooooooooooooooooooooooooo

சும்மா வாசகர்களுக்கு தாங்கள் மேலும் ஏதேனும் சொல்ல விரும்புகிறீர்களா ?

என் வலைத்தளத்தில் இந்த ஆண்டு முழுவதும் ’சிறுகதை விமர்சனப் போட்டி’  வாராவாரம் மிகவும் விறுவிறுப்பாக நடைபெற்று வருகிறது. 

போட்டிக்கான  40 சிறுகதைகளில் இதுவரை 16 சிறுகதைகள் வெளியாகி விட்டன. அவற்றில் 14 சிறுகதைகளுக்கு பரிசு முடிவுகளும் வெளியாகி விட்டன. 

முதல் 10 சிறுகதைகளுக்கான விமர்சனங்களுக்கு பரிசுத்தொகையும் பதிவர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டுவிட்டன.  

இன்னும் 24 வாய்ப்புகள் மட்டுமே உள்ளன.  இப்போது கூட ’VGK-17 சூழ்நிலை’ என்ற சிறுகதை நேற்று வெள்ளிக்கிழமை வெளியாகியுள்ளது. வரும் வியாழக்கிழமை [15.05.2014]  இந்திய நேரம் இரவு 8 மணிக்குள் விமர்சனங்கள் எழுதி அனுப்பப்பட வேண்டும். 

’சும்மா’ வாசகர்கள் அனைவரும் சும்மா இல்லாமல் வாராவாரம் வெள்ளிக்கிழமை வெளியாகும் என் சிறுகதைக்கு விமர்சனம் எழுதி அனுப்பி, ரொக்கப்பரிசு மழைகளில் நனைய அன்புடன் வேண்டுகோள் விடுக்கிறேன்.

ஆண்டு முழுவதும் பரிசுகள் !

அள்ளிச்செல்ல வாருங்கள் !!

மேலும் விபரங்களுக்கு இதோ இணைப்புகள்:

முதல் 10 கதைகளுக்கான விமர்சனங்களுக்குப் பரிசு பெற்றோர் பற்றிய விபரங்கள் [படங்களுடன்]  http://gopu1949.blogspot.in/2014/04/vgk-10-04-04-vgk-01-to-vgk-10.html

போட்டி பற்றிய பொதுவான விதி முறைகளுக்கு இதோ 

 இணைப்பு: 

http://gopu1949.blogspot.in/2014/01/blog-post.html

என் வலைத்தளத்தில் போட்டி சம்பந்தமான வேலைகள் ஏராளமாக இருப்பதால் இத்துடன் என் பேட்டியை மிகச்சுருக்கமாக முடித்துக்கொண்டு விடை பெறுகிறேன்.

வணக்கம்.

என்றும் அன்புடன் தங்கள்,

வை. கோபாலகிருஷ்ணன்

[ கோபு - VGK ] 

gopu1949.blogspot.in

டிஸ்கி :- கோபால் சார் ப்ளாக்கியும் தாலியும் அற்புதம் போங்க. எதிர்பார்க்கவே இல்லை. வானதி பதிப்பக வெளியீடா 3 புத்தகங்கள் வெளியிட்டு உள்ளமைக்கு வாழ்த்துகள் சார். ஆச்சர்யமா இருக்கு. இப்ப கூட கலக்கிக்கிட்டு இருக்கீங்க.. !!!  எத்தனை விஷயங்கள் அருமையான தொகுப்பாய் அளித்திருக்கிறீர்கள். அஹா முழுதும் வாசித்து மிகவும் மகிழ்ந்தேன். அருமையோ அருமை சார். விலாவாரியாக எழுதி விலா நோகச் சிரிக்கவும் சிந்திக்கவும் வைத்துவிட்டீர்கள். சாட்டர்டே ஜாலி கார்னரை சிறப்புக் கார்னர் ஆக்கிட்டீங்க. கேட்ட விஷயங்கள் அனைத்தையும் நேரம் எடுத்து சிரத்தையாய் அனுப்பித்தந்தமைக்கு நன்றியும் வாழ்த்துகளும் :)