முகம்......

என்னைச் சுற்றிலும் ஒராயிரம் முகங்கள்.. உனக்கு நானும் ஒரு முகம்.. வெறும் அறிமுகம்..

கார்பனும் ஹைட்ரஜனுமான மூலக்கூறின் கலவை தானே உனது முகமும் என்றது எனது அகந்தை... மென்மையாய் அழகாய்., ஓராயிரம் அல்ல லட்சம் கவிதைகள் எழுதலாம் என்றது மனம்..ஒரு ஒளியைச் சிந்தி ., பூவாய் விரிந்து., குழந்தையைப் போலானதாய்..

சாயங்கால மஞ்சள் கிரணமாக., காலை நேர இசைவகுப்பின் ஒலிக்குறிப்பாக.,இரவின் தண்ணென்ற பால் ஒளியாக ஒரு தீபத்தை ஏந்தி இருக்கிறது உன் முகம்.. சமயத்தில் கனிவாகவும்.. சமயத்தில் உக்கிரமாகவும்..

வெடித்துச் சிதறும் ஆவியைப் போல பீரிட்டு எழுகிறது எண்ணம் அவ்வப்போது..முழுதும் அடங்கும் வரை உஷ்ணமாய்.......டால்ஃபினின் அசைவைப் போலப் புரட்டிப் போடுகிறது ஞாபகங்கள்.. இரு கைகளாலும் ஏந்தி உச்சி முகர்ந்து அருகே காணும் ஆவல் அடித்துக் கொல்கிறது திடீர் மழைபோல்.. நினைக்கும் போதெல்லாம் பக்கம் சூழ்கிறது உனதான வாசனை..

மரக்கரங்கள் வழி மழை வழிவதாய் என் கைகள் வழி உன் மூச்சு வழிவதுகூட உணர்கிறேன்..எத்தனை நூறு முகங்கள் பார்த்திருந்தாலும் திரும்பத் திரும்ப வரும் ஒற்றை முகம்.. டாட்டூவாய் பச்சை குத்தி..

பெரு நெருப்புப் பிடித்த காடொன்றின் செவ்வண்ணமாய் ஜொலிக்கிறது உன் முகம்.. சருகுகளும் சாம்பலும் அற்று எரியும் மரங்களாய் நான்..

மழை நின்ற மரத்திலிருந்து தெறிக்கும் சொட்டாய் உன் எண்ணச் சிதறல்கள்..ஒவ்வொரு சொட்டும் கிரீடம் சூட்டுவது போல் காதல் சூடுகிறது மனசு..

கூடு பாய்ந்தது உன் அழகு காந்தமாய் என் மனதில்.. தென் துருவமும் வடதுருவமும் சுமந்து அலைகிறேன்..இறக்கி வைக்கும் இடம் தெரியாமல்..
சவலைப் பிள்ளையின் இருமலாயும் ., ஓட்டைப் பானையின் நீராயும் போகும் இடமெல்லாம் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தாலும் மிச்சமும் இருக்கிறது..தீராமல்..

அலையடித்துக் கிடக்கும் தடுப்புப் பாறையாய் நான்.. விடாமல் மோதிக்கொண்டே உன் ஞாபகம்.... தனக்கான வலை பின்னி தானே சிக்கிய சிலந்தியாய் நான்..

விளைந்து முற்றிய வயலாய் நீ செழிப்பமாய்.. உன்னைக் காவல் காக்கும் சோளக் கொல்லை பொம்மையாய் நான்..

மனக் கூடாரத்துள் ஒட்டகமாய் நுழைந்தது உன்முகம்.., பின் என்னை வெளித்தள்ளி.. உன் தவறை எல்லாம் காரணம் காட்டி தூக்கி எறிய முயல்கிறேன்.. கைகளில் ஒட்டிக் கொண்டு போகமறுக்கிறது அது.. உன் தவறையெல்லாம் உதறி.. வாரி்யணைத்துப் போர்த்துப் படுக்கிறேன் எனக்கான கணப்பாய்.... நிம்மதியாய்..

ஒரு நூறுமுகங்களையும் ஓராயிரம் முத்தங்களையும் சுவைத்திருப்பாய் நீ.. எனக்கு மட்டுமேயான உன் ஒற்றை முத்தம் பற்றியதான கற்பனையில் உன் புகைப்படத்துள் ஆழ்ந்து நான்.

எக்கணமும் நெருக்கமானவளாய் என்னை நினைக்க வைக்கும் வித்தை உனக்கு வாய்த்திருக்கிறது,  உன் ஓராயிரம் உறவுகளுக்கு நடுவிலும். எப்படிப் பிச்சியானேன், ஏன் ஆனேன், எதுவாக ஆனேன்.. பித்து அல்ல இது பித்தம்..

உறைந்து கிடக்கும் பனிப்பாறையின் கீழ் மீனாய் உலவித் திரிகிறேன்.. கட்டமாய் வெட்டிக் குத்தீட்டியாய்ப் பாய்ந்து என்னை உயிரோடு பிடிக்கிறது உன் பார்வை..

சேணம் அணிந்து இலக்கு நோக்கி ஓடிக் கொண்டிருக்கிறேன் நான்.. எல்லாவற்றையும் பிடுங்கிப் போட்டு மேகத்துள் பாய்ச்சலெடுக்க வைக்கிறது உன் சிரிப்பு..

என்னை நோக்கியதான உன் புன்னகையின் இனிய குழப்பத்தில் நான்.. கசாட்டாவின் முந்திரியைப் போன்றதான மூக்கு என்னை தொடச் சொல்கிறது.. டென்சிங்கின் சிகரமாய்.. என்னால் எட்ட முடியாமல்...  

ஒரு குழந்தையாயும் தாயாயும் உணர்ந்திருந்தேன் என்னை.. ஒரு குமரியாயும் நாண வைத்துவிட்டாய்.. எல்லோரும் உடனிருந்த போது நீயில்லை.. யாருமற்ற பொழுதில் நீ மட்டும் என்னுடன் இருந்தாய்....

என் உடலும் உடலற்றும் உலாவித் திரிகிறேன் உன் முகம் என்ற பிரபஞ்சத்துள் ...............