புனர் ஜென்மம்

உன் அழகான புன்னகையுடன்
ஆரம்பமாகின்றன என் காலைகள்..
புன்னகையா மனதின் மென்னகையா..?
மனம் மயங்கும் போதோ.,
கண்கள் சோர்வுறும் போதோ.,
கைகள் களைப்புறும் போதோ.,
தள்ள்ள்ள்ளி அமர்ந்து.,
உன் மென்னகையும் தேனீரையும்
துளித்துளியாய்ப் பருகுகிறேன்..

என் இதழிலும் மனதிலும்
கதகதப்பை உருவாக்கி.,
மீட்டெடுத்துக் கொடுக்கிறது..,
இழந்த அனைத்தையும்..
எந்நேரமும் புன்னகையைத்தவிர
வேறொன்றையும் பரிசளிப்பதில்லை நீ..
அதுவே புனர்ஜென்மம்
எடுக்கப் போதுமானதாய்...