முகமூடி

பஞ்சுமிட்டாய்க்காரனும்
ஜவ்வுமிட்டாய்க்காரனுமாய்
ஈர்க்கும் கதைசொல்லி...

தெரு கடந்து சென்றபின்னும்
கைக்கெடிகாரம் ஒட்டிய
கையெல்லாம் சர்க்கரைப்பாகு...

தோல்பாவைக்கூத்துக்களில்
கயிறு கட்டி அவன் ஆட்டுவிக்க
காண அமரும் நானும் முகமூடியுடன்...

கதகளி ஆட்டத்திலே
ஒப்பனையாய் அவன் ஆட
காணும் நானும்
வர்ணங்கசியும் முகத்துடன்...

பாலைவனத்திலே ஒட்டகத்தில்
அவன் பயணித்தால்
என் முகமெல்லாம் மணல்
நறநறப்பாய்...

அருவிக்கரை மழையில்
அவன் நனைந்தால்
என் முகமெங்கும் ஈரம்
பிசுபிசுப்பாய்...

என்னுடைய எண்ணங்களையும்
வண்ணங்களில் குழைத்து
அவனே மீட்டுவதால்
வீணை உருவிலிருந்த நானும்
கொட்டாங்கச்சி வாத்தியமாய்
உருவுக்கொவ்வா சத்தத்தோடு...

சமேலியைப் போன்ற
பலநிற முகங்காட்டும்
ஹோலியின் சஹேலி நான்...

எந்தக் கதைசொல்லி வந்தாலும்
ஊருக்கென்றும் ஆளுக்கென்றும்
அணிந்து கதை கேட்க
விதவிதமாய் முகமூடி....

பொய்யான புனைவோ, நிஜமோ,
வகுப்பிலோ, வீட்டிலோ, வெளியிலோ,
நண்பனோ, யாத்ரீகனோ
கதை சொல்லியின்
சூத்திரக்கயிற்றில்
பொம்மையாய் நான்...

வீட்டில் குவிந்து கிடக்கும்
முகமூடிகளுக்குள்ளே
கழற்றிப்போட்டஎன் முகம்
எதுவென்று தேடுகிறேன்....