தூத்துக்குடி ராமநாதபுரம் உப்பளங்கள்.

”உப்பில்லாப் பண்டம் குப்பையிலே” என்பதும் ”உப்பிட்டவரை உள்ளளவும் நினை” என்பதும் பழமொழி. !

நெய்தல் நிலத்துக்கே உரிய ஒரு தொழில் உப்பு விளைவித்தல். அந்தக் காலத்தில் பண்டமாற்று முறைக்கும் உதவிய ஒரு பொருள் உப்பு. களர்நிலம், உவர்நிலம் என்று உப்பு விளைவிக்கப்படும் பூமி அழைக்கப்படுகிறது. உப்பு அளம் என்றும் கோவளம், பேரளம் என்று கடற்கரைக் கிராமங்களில் பெயர் அமைந்திருப்பதும் இதற்கு எடுத்துக்காட்டு.

உப்பு விற்றவர்களை உமணர்கள் என்று பண்டைஇலக்கியக்கியங்கள் குறிப்பிடுகின்றன. கழுதைகளின் முதுகில் உப்பை மூட்டையாகக் கட்டிச் சென்று விற்பவர்களை  உப்புக் குறவர்கள் என்று கூறுவதும் உண்டு.

உப்புப் பெருகுவதுபோல் பணம் பெருகும் என்பதால் உப்பை பூஜை அறையில் வைத்து வணங்குவோரும் உண்டு. உப்பு என்பது பணத்துக்குச்/தனத்துக்குச் சமமாகக் கருதப்படுகிறது.

உப்பு என்றதும்  காந்தியடிகளின் தண்டி யாத்திரையும் வேதாரண்யம் உப்பு சத்யாக்கிரகமும் நினைவுக்கு வரலாம். 

உணவு வகைகளில் (தற்காலத்தில் உப்பு சேர்க்காவிடினும்) இயற்கையாகவே சில காய்கறிகளில் உப்புச் சத்துகள் உறைந்துள்ளன என்று கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது.

உப்பில் அயோடின் இருக்கவேண்டும் என்பதற்காகவே கல் உப்பின் பயன்பாடு (  சுத்திகரிக்கப்படாத  கடல் உப்பு ) வலியுறுத்தப்படுகிறது. டேபிள் சால்ட் எனப்படும் நைஸ் உப்பு/தூள் உப்பு/ பொடி உப்பில் இந்த அயோடின் கொண்டது என்று விளம்பரப்படுத்துகிறார்கள். அப்போது இதில் இயற்கையாக இருக்கும் அயோடின் என்னாச்சு ?

ராக்சால்ட், இந்துப்பு, ப்ளாக்சால்ட்,  சைனீஸ் சால்ட் எனப்படுபவை, பாறையில் இருந்து கிடைப்பவை, நாம் உபயோகப்படும் கல் உப்பே கடலில் இருந்து கிடைக்கும் உப்பாகும்.

இவை தூத்துக்குடி திருச்செந்தூர் செல்லும்வழியில் அமைந்த உப்பளங்கள்.

கடற்கரை அருகில் உள்ள நிலங்களை வயல் பாத்திகள் போலப் பிரித்து அதில் கடல் நீர் கொட்டப்பட்டு ஆவியாக்கப்படுகிறது.

ஒரு லிட்டர் கடல் நீரில் 35 கிராம் உப்பு கிடைக்குமாம்.

கடல்நீர் உப்பு வயல்களில் ( உப்பளங்களில் )  கொட்டப்பட்டவுடன் வெய்யில் பட்டு ஆவியாகி உப்புப் படிகங்களாகப் படிந்துவிடுகிறது. அவற்றை மேலோட்டமாக வாரி சேர்க்கிறார்கள்.

அவ்வாறு சேர்ந்த வெண் குவியல்கள் , சிறு குன்றுகளைப் போலக் காட்சி அளிக்கின்றன.

அதன் பின் அவை தனியாராலோ அல்லது அரசாங்கத்தாலோ ( டெண்டர் முறையில் வாங்கப்பட்டு) சுத்திகரிப்புச் செய்யப்பட்டு பைகளில் அடைக்கப்பட்டு விற்பனைக்கு வருகின்றன.

இவை இராமேஸ்வரம் செல்லும் வழியில் எடுத்த உப்பளப்படங்கள்.

கடல் கண்ணுக்குத் தெரியாவிட்டாலும் உப்பளங்கள் கண் எட்டிய தூரம் வரை தெரிந்தன.

கடலில் இருந்து  லாரி போன்றவற்றில்  நீரை எடுத்து வந்து இங்கே கொட்டுவார்கள் போல.

இவ்வாறு உப்பைக் கடல் நீரிலிருந்து பிரித்தெடுப்பதைக் கண்டுபிடித்தவர்கள் ஜெர்மானியர்கள் என்கிறது விக்கிபீடியா.

கிறிஸ்டல் அயோடைஸ்ட் சால்ட், டபிள் ஃபோர்ட்டிஃபைட் சால்ட், ரீஃபைண்ட் அயோடைஸ்ட் சால்ட் ஆகியன தமிழ்நாடு உப்பு வணிகக் கழகத்தின் வலைத்தளத்தில் உள்ள உப்பு வகைகள் ஆகும்.

தமிழ்நாட்டில் அயோடைஸ்ட்  உப்பு கிடைக்கும் இடங்கள் என்று 163 இடங்களை லிஸ்ட் செய்துள்ளது உப்பு வணிகக் கழகம்.

தற்காலத்தில் தைராய்டு பிரச்சனைகள் அதிகம் இருப்பதால் அயோடைஸ்ட் உப்பு உபயோகிப்பதை வலியுறுத்துகிறார்கள் மருத்துவர்களும். !

அநேகமாக எல்லா சில்லறை விற்பனை நிலையங்களிலும் மால்களிலும் அயோடைஸ்ட் உப்புத்தான் கிடைக்கின்றன.

உப்பளத்தில் எடுக்கப்பட்ட ஒரு தொலைக்காட்சித் தொடர்கூட உண்டு. பெயர்தான் மறந்துவிட்டது.

நான் படித்த அயலகமொழிச் சிறுகதை ஒன்றில் தன் குழந்தையை இழந்த பெண் ஒருத்தி சோகமாக நின்றுகொண்டே கரண்டியால் கூழை உண்பது போன்ற புகைப்படம் இருக்கும். கதை என்று ஒன்றுமில்லை. குழந்தை இறந்த சோகத்திலும் அவள் சில கணங்கள் கழித்து அந்தக் கூழை உண்பாள். அப்போது அவளிடம் அவளது துக்கம் பற்றி  யாரோ விசாரிக்கும்போது அவள் அந்தக்கூழில் உப்பிடப்பட்டிருப்பதால் உண்பதாகக் கூறுவாள். ஏனெனில் அன்று உப்பு விலை மதிக்கமுடியாததாக இருந்திருக்கிறது. அதை வீணடிக்க அவள் துக்க மனநிலையிலும் முடியவில்லை என்பது யதார்த்தம் கூறும் கருத்து.

ஒரு காலத்தில் தங்கத்துக்கு நிகராக உப்பு மதிக்கப்பட்டுள்ளது. உப்பு அச்சுக்களைக்  காசாகப் பயன்படுத்தும் பழக்கமும் இருந்திருக்கிறது. அதை சம்பளம் போலும் கூட வழங்கி இருக்கிறார்கள். அதனால்தான் சம்பளத்துக்கு சாலரியம் & சாலரி  என்ற பெயர் வந்ததாம்.

 ரத்த அழுத்தக்காரர்களுக்கு சோடியம் உப்பு ஆகாது. பொட்டாசியம் உப்பை சேர்த்துக் கொள்ளலாம் என்கிறார்கள். ( இது வாழைப்பழத்தில் அதிகம் உள்ளதாம். )

உணவில்  உப்பும் அளவோடு இருக்கவேண்டும். ஊடலைப் போல.  இல்லாவிட்டால்  உப்பைத் தின்னவன் தண்ணீர் குடிப்பான், தப்பைச் செய்தவன் தண்டனை கொள்வான் என்பது போலாகிவிடும்.