சாட்டர்டே ஜாலி கார்னர். கலையரசியின் தட்டச்சு நினைவுகள்.

ஞா. கலையரசி.  இவர் எனக்கு வலைப்பூவின் மூலம்தான் அறிமுகம். எனது அன்னபட்சியைப் படித்து மிகச் சிறப்பாக அறிமுகம் செய்திருந்தார். அட நம் கவிதை நூலுக்கு எங்கிருந்தோ ஒரு அங்கீகாரம் அதுவும் ஒரு வலைப்பதிவரிடமிருந்து என ஆச்சர்யமாக இருந்தது. மிக அருமையான விமர்சகர்.

இவரது சொந்த ஊர் காரைக்கால். புதுச்சேரியில் கணவருடன் வசிக்கிறார். இரு குழந்தைகள். இருவருக்கும் மணமாகிவிட்டது.  கலையரசி ஸ்டேட்பாங்கில் சீனியர் ஸ்பெஷல் அசிஸ்டென்ட் ஆகப் பணிபுரிகிறார். வாசிப்பும், எழுத்தும் இவருக்கு மிகவும் பிடித்தமானவை; இரண்டுக்கும் ஆசான் இவரது தந்தையே எனக் கூறுவார். . இவரது தந்தை சொ. ஞானசம்பந்தன் அவர்கள் இலக்கியச்சாரல் எனும் வலைப்பூவை நடத்துகிறார்கள்.  நம்ம கீத்ஸ் என்னும் கீதமஞ்சரி கீதா மதிவாணன் இவரின் சொந்த தம்பி மனைவி. அவங்களும் சகலகலாவல்லி :)

 
தன்னைப் பற்றிக்கூறும்போது ஞா கலையரசி அவர்கள் “ உள்ளத்தனையது உயர்வு என்பது என் அசைக்க முடியா நம்பிக்கை. இயற்கையில் மிகுந்த ஈடுபாடு உண்டு. ” என்கிறார். அருமையான நம்பிக்கையும் ஈடுபாடும். வாழ்த்துகள் கலை. 

என் ப்லாகுக்காக சாட்டர்டே போஸ்ட் ஏதும் எழுதித்தாங்க என்று கேட்டிருந்தேன். அதற்கு அவர் எழுதியது இங்கே.

///தட்டச்சு நினைவலைகள்

கணிணி  புழக்கத்துக்கு வரத் துவங்கிய பிறகு, தட்டச்சு இயந்திரத்தின் பயன்பாடு வெகுவாகக் குறைந்தது.  அக்காலத்தில், அலுவலகப் பணிகளில், இந்த இயந்திரம் பிடித்திருந்த முக்கிய இடத்தை, இப்போது  கணிணி பிடித்து விட்டது. 

இதன் காரணமாக, மும்பையில் 1900 ஆண்டு முதல் இயங்கி வந்த  ’கோத்ரெஜ் அண்ட் பாய்ஸ் கம்பெனி,’  2011 ஆம் ஆண்டு மூடப்பட்டது.

அன்றைய காலக்கட்டத்தில், கல்லூரி முடித்து விட்டு வேலை தேடிய, பெரும்பாலான பட்டதாரிகளுக்குப் புகலிடம் அளித்தவை,  தட்டச்சுப் பயிற்சியகங்கள் தாம்.

பி.ஏ, பி.எஸ்ஸி முடித்த பிறகு, மேற்கொண்டு என்ன செய்வதென்று தெரியாமல், பொழுது போவதற்காக இதில் சேர்ந்தவர்களும் உண்டு. 

கிளார்க் பணிக்கு விண்ணப்பிக்க வேண்டுமென்றால்,  தட்டச்சுப் பயிற்சியில் தேர்ச்சிப் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்பது கட்டாயம்.  எனவே டிகிரி முடித்த பிறகு, எங்கள் ஊரில் ’ஸ்கூல் ஆப் காமர்ஸ்,’ என்ற பெயரில் இயங்கிய தட்டச்சுப் பயிற்சியகத்தில்,  நானும் சேர்ந்தேன். 

எழுத்துக்கள் கைகளுக்கு, நன்கு பரிச்சயம் ஆகும்வரை தினமும் ஒரு மணி நேரமும், தேர்வுக்குச் செல்ல விருப்பவர்கள், இரண்டு மணி நேரமும் பயிற்சி எடுத்துக் கொள்வர்.  ஒரு மணி நேரத்திற்கு,  மாதம் இருபது ரூபாய்(!).   நாமே வீட்டிலிருந்து. தாள் எடுத்துச் செல்லவேண்டும். ஒரு மணி நேரத்துக்கொரு தடவை, இரண்டு தாள்களைக் கையில் சுருட்டியவண்ணம், இளவயது பெண்களும் ஆண்களும், இப்பயிற்சியகங்களுக்குப் படையெடுப்பது, கண்கொள்ளாக் காட்சி! 

முதல் வகுப்பில்  asdfgf ;lkjhj  அடித்துப் பழக வேண்டும்.  துவக்கத்தில், நல்ல இயந்திரத்தைத் தர மாட்டார்கள்.

ஒவ்வொரு விசையிலும் (KEY) ஏறி மிதித்தால் தான், கொஞ்சம் அசைந்து கொடுக்கும்.

அவ்வளவு பழமையானதும், தட்டச்சு கண்டுபிடித்த காலத்தைச் சேர்ந்ததும், அருங்காட்சியகத்தில் வைக்கப்பட வேண்டியதுமான, ஓட்டை இயந்திரங்களைப் புதிதாகச் சேருபவர்களுக்கென்றே, பொத்திப் பொத்திப் பாதுகாத்து வைத்திருப்பார்கள்! .

ஒவ்வொரு எழுத்தாகப் பார்த்துப் பார்த்துத் அழுத்தி, அழுத்தித் தட்டச்சு செய்வதற்குள், விரல்கள் வீங்கி வலிக்கத் துவங்கும்.

பல  சமயங்களில், ஓர் எழுத்தின் மீது அமுக்கினால், இரண்டு மூன்று, எழுத்துக்கள் இணைபிரியா நண்பர்களாக ஒன்றொடு ஒன்று பின்னிக்கொண்டு, எழுந்து நின்று ‘போஸ்’ கொடுக்கும்!.   

தலையில் ஒன்று வைத்து, ஒவ்வொன்றாக விலக்கிக் கீழே தள்ளி விட்டுத் தட்டச்சு செய்ய வேண்டும். 

சில எழுத்துக்களுக்குச் சுண்டு விரலைப் பயன்படுத்த வேண்டும். அதுநாள் வரை, இவ்விரலைத் தனியாக எதற்கும் பயன்படுத்திப் பழக்கப்படாததால், தட்டச்சு செய்ய மிகவும் கஷ்டமாக இருக்கும்.  எனவே வேறு ஒரு விரலால் சுண்டு விரலைப் பிடித்து, அழுத்தித்  தட்டச்சு செய்தது, இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது.

துவக்க காலத்தில், பக்கத்தில் அமர்ந்திருப்பவர்கள், இயந்திரத்தைப் பார்க்காமல்,  வேகமாகத் தட்டச்சு செய்வதைப் பார்த்து வியப்பாக இருக்கும்.  நாமும் அவர்களைப் போல் செய்ய வேண்டும் என்ற ஆசையில், இரண்டு மூன்று வரிகளைப் பார்க்காமல் அடித்து விட்டுத் திரும்பப் படித்துப் பார்த்தால், நம் தாளில், அகராதியில் இல்லாத புதுப்புது வார்த்தைகள்  இடம்பெற்று, ஆங்கில மொழிக்கு வளம் சேர்க்கும்!

சமயத்தில் கர்மமே கண்ணாகக் குனிந்து கொண்டே, தட்டச்சு செய்து விட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தால், எனக்கும் உனக்கும் சம்பந்தமில்லை என்பது போல், இயந்திரம் தாவித் தாவிக் குதித்துப் போய்க் கடைகோடியில் நிற்கும்.

நாம் மாய்ந்து மாய்ந்து தட்டச்சு செய்தவை, தாள் முடிந்து போனதால்,அந்த உருளையின் மீதே பதிவாகியிருக்கும்.  இயந்திரத்தைத் திரும்பப் பழைய இடத்துக்குக் கொண்டு வந்து, மறுபடி தட்டச்சு செய்ய வேண்டும். 

இந்த லட்சணத்தில், ஏற்கெனவே பல மாதங்கள் உழைத்துழைத்து, உருக்குலைந்த சிவப்பு கருப்பு ரிப்பன், அடிக்கடி கழன்று கொண்டு, வெளியில் வந்து ஒத்துழையாமை இயக்கம் நடத்தும்.  

’அப்படியும் விடுவேனா பார்,’ என்று சொல்லி ரிப்பனைத் திரும்ப மாட்டி, நம் பலம் முழுவதையும் விசையின் மீது பிரயோகித்துத் தட்டச்சு செய்தால், ரிப்பன் நடுவில் கிழிந்து, நாம் தட்டச்சு செய்யும் எழுத்துக்களின் நடுப்பகுதியைத் துண்டாக்கி பெப்பே காட்டும்!

இதனால் நாம் தட்டச்சு செய்த, எழுத்துக்களின் நடுப்பகுதி வெட்டப்பட்டு, மேற்புறமும், கீழ்ப்புறமும்  மட்டுமே பதிவாகிக் குற்றுயிரும், கொலையுயிருமாகக் காட்சியளிக்கும்!

கிடைக்கின்ற ஒரு மணி நேரத்தில், இயந்திரத்துடனான இத்தகைய  போராட்டத்தின் விளைவாக, கொஞ்ச நாட்களிலேயே  மாஸ்டரைக் கூப்பிடத் தேவையின்றி, ரிப்பன் மாட்டுவது  உட்பட, சின்னச் சின்ன மெக்கானிக் வேலைகளும், நமக்கு அத்துப்படியாகிவிடும்!

எல்லா எழுத்துக்களையும்  பழகிய பிறகு,  ‘Pack my box with five dozen liquor jugs,’ என்றோ  ‘The quick brown fox jumps over the lazy dog,’ என்றோ திரும்பத் திரும்ப அடித்துப் பழக்வேண்டும்.  இவற்றில் 26 ஆங்கில எழுத்துக்களும்  இருப்பதால், கைகளுக்கு நல்ல பயிற்சி. 

(இது போல் எல்லா எழுத்துக்களும் அடங்கிய வரிக்கு ஆங்கிலத்தில் PANGRAMS என்று பெயர்).

நாம் தட்டச்சு செய்தவற்றை, மாஸ்டரிடம் காட்டித் திருத்திக் கொண்டு செல்ல வேண்டும்.  தப்புத் தப்பாகத் தட்டச்சு செய்தவர்களைப் ”பாப்பாத்தியம்மா, மாடு கட்டுனா கட்டு; கட்டாட்டிப் போங்கிற கதையா, நீயும் டைப் அடிக்க வந்துட்டுப் போறே,” என்று அர்ச்சனை செய்து கொண்டே மாஸ்டர் திருத்தித் தருவார். 

கிளார்க் வேலையில் சேர்ந்த பிறகு,  இந்தத் தட்டச்சுப் பயிற்சி எனக்கு மிகவும் உதவியாக இருந்தது.  அக்காலத்தில் ஜெராக்ஸ் வசதியில்லை.  எனவே எல்லாவற்றையும் தட்டச்சு தான் செய்ய வேண்டும். இதில் தவறுகளை நீக்கவோ, அழிக்கவோ இயலாது.  எனவே தவறில்லாமல் தட்டச்சு செய்ய, மிகவும் கவனம் தேவை. இல்லையேல் திரும்பவும் செய்யச் சொல்லி விடுவார் மேலதிகாரி.

மூன்று நான்கு காப்பி எடுக்க வேண்டும் என்றால், கார்பன் வைத்து, விசையை மிகவும் அழுத்தித் தட்டச்சு செய்ய வேண்டும். அதற்கு மேல் காப்பி வேண்டும் என்றால், மீண்டும் முதலிலிருந்து தான், தட்டச்சு செய்ய வேண்டும். 

பத்துக்கு மேல் பக்கங்கள் தேவைப்பட்டால்,  ஸ்டென்சில் கட்டிங் என்று ஒன்று இருந்தது.  தாளை இயந்திரத்தில் வைத்துத் தட்டச்சு செய்து, அதனை பிரிண்ட் போட்டுக் கொள்வர்.

கணிணியில், இந்த இயந்திரத்தின் குறைகள் அனைத்தும் களையப்பட்டு, தட்டச்சு செய்வது மிகவும் எளிதான காரியமாகி விட்டது. எனவே இக்காலத்தில் இதைச் சீந்துவார் யாருமில்லை என்றாலும், தட்டச்சுப் பயிற்சி பெற்றவர்களுக்கு, அந்நாட்களும், அனுபவங்களும், மிகவும் இனிமையானவை. 

முதல் வேலையில் சேர்வதற்கும்,  இன்று கணிணியில்  வேகமாகத் தட்டச்சு செய்வதற்கும் உதவிய, அந்தத் தட்டச்சு இயந்திரத்தை, நன்றியோடு நினைவு கூர்கிறேன். ///

டிஸ்கி:- அஹா என்னவொரு இனிமையான நினைவுகள். நானும் தட்டச்சியிருக்கிறேன். அதே asdfgf :lkjhj ஹிஹி. அதே 26 எழுத்துக்கள். அதே புராதன மிஷின்.பிட்டு பிட்டு எழுத்துக்கள். அதே ஸ்கூல் ஆஃப் காமர்ஸ், ( உரிமையாளர் எனத் தெரியாமல் வயதான வாத்தியாரிடம் மிஷினைக் கோள் சொல்லித் திட்டு வாங்கியது ) அதே மரப்படிகள். அதே கொப்புடையம்மன் கோயில் எதிரில் தேருக்குப் பக்கத்தில் அமர்ந்து பரிட்சைக்காக டைப்பியது. எல்லாம் மறக்க மனம் கூடுதில்லையே :) திரும்ப ஒருமுறை ஹையர் ஆங்கிலம் டைப்படித்து வந்தேன். ஷார்ட் ஹேண்ட், ஹிந்தி, எம் ஏ பொலிட்டிகல் சயின்ஸ்.. ஆனால் வேலைக்கு எல்லாம் போகலை. :)

ஆனா இன்னிக்கும் நான் ஃபாஸ்டா ஆர்ட்டிகிள் டைப்புறேன் என்றால் அது அந்த டைப்ரைட்டிங் பயிற்சியாலேதான். இன்னிக்கும் டைப்ரைட்டிங் இன்ஸ்ட்டிடியூட் இருக்கு. அன்னிக்கும் டைப்பும் ஸைட்டும் இருந்தது. ( ஐ மீன் படங்களில் ஹிஹி ) இன்னிக்கு டைப் இருக்கு ஸைட் இருக்கான்னு தெரில. சினிமாக்கள் பார்க்குறதுல நான் பின் தங்கி இருக்கேன். :) 

நல்ல இடுகை கொடுத்து நினைவலைகளில் முக்கி எடுத்துத் தட்டாமாலை சுத்த வைச்சதுக்கு நன்னி கலை. :) :) :) சாட்டர்டே போஸ்டை மீளா நினைவுகளில் மீட்டியமைக்காக அன்பும் வாழ்த்தும். வாழ்க வளமுடன்.