பிரம்ம கபாலம்.:-

காறலோ கசப்போ
உணர்ந்து பார்க்க
ஒற்றைக் கோப்பையைத்
தேர்ந்தெடுக்கிறேன்.

புதைக்கப்பட்ட பீப்பாயில்
கசிந்து வழிந்ததை
மண்ணோடு ஊற்றிச்
செல்கிறான் ஒருவன்.


என்னைப் பயமுறுத்திய
ரத்தச் சிகப்பை
ருசிக்கத் துவங்குகிறேன்.

எனக்கு மட்டும்
அளவு குறைவாகவும்
அடர்த்தி குறைவாகவும்
இருப்பதாகச் சொன்னபோது
இரண்டு திராட்சைகளை வீசி
மசித்துக் கொள்ளச் சொல்கிறான்

பழக்கமற்றதால்
விதைகளையும் மசிக்க
கசந்து கண்ணைப்
பிடுங்கியது அது.

அளவுகூட்ட
ஒரு ஜாடித் தண்ணீரை
ஊற்றுகிறான்.

உன்மத்தம் பிடித்த
மிருகம் போல
உறிஞ்சத் துவங்கினேன்
உதிரக் கசப்பை.

செமிக்கும் திறனற்று
கல்லீரல்கள் கதறியது
கைவிரித்துத் தள்ளியது.

போதையின் உச்சத்தில்
பரிமாறியவனைத் தள்ளிவிட்டு
பீப்பாய்களை
உடைக்கத் துவங்கினேன்.

கசப்பும் புளிப்பும்
மூழ்கடித்தது
தப்ப வழியின்றி.

கழண்ட கல்லீரல்
குடலை வெளியேற்றியது
விஷப்பாம்புபோல
விஷம் கொட்டியபின்

மீண்டும் நிரப்பத்
துவங்கினேன்
 என் கோப்பையை
இன்னும் போதவில்லை
இன்னும் போதவில்லை என
பிரம்மகபாலமாய்.