பழைய மரத்தின் கிளைகள்

கெடிகாரத்தின் கரங்கள்
முடங்கிப் போய் அல்லது
நுடங்கிப் போய்..

அலுவலுக்கும் பள்ளிக்கும்
சென்ற பின்னர்
கடமைகளில் கனத்துக்
கிடந்த கரங்களில்
பூஞ்சிறகு முளைக்கிறது..

கண்ணுக்குத் தெரியா உலகு சென்று
எல்லோரையும் உறவாய் உணர்ந்து.,
கதைத்துக் கலாய்த்துக் கவிதை எழுதி.,

கண்கள் சோர்வுறும் வரை...
அலைந்து அனைவரும்
திரும்பும் வரை இது நீடித்து......


கேட்பதற்கென்று காதுகள் இருந்தன..
சில சமயம் முன்பு வரை..
சொல்லவும் அவர்க்கு கதைகள் இருந்தன..

எல்லாம் பழகியும் புரிந்தும்
இருக்கும் நாட்களில்..
வாய் கூட உணவு அருந்த மட்டுமே..

பேசவும் கேட்கவும் பகிரவும்
அவரவர்க்குத் தோழமைகள்..
வீடு என்பது கூடி வாழும் இடமாய்..

இருந்தாலும் பறவைகளுக்கு
இளைப்பாற.. பழைய மரத்தின்
கிளைகள்தான் சொர்க்கமாய்..