வெள்ளி, 17 நவம்பர், 2017

மூலையோரமாய் ஒரு சீதை.

ஏமாந்த சிங்கம்
பிடித்ததோ
பசுத்தோல் போர்த்திய
சிங்கம்.

கிணற்று நீரைக்
கலங்க அடிக்கும்
பூனையின் ஊளை.

கபடத்தைப் பாதுகாக்க,
காடுவருவதைத்
தடுக்கும் இராமன்கள்.


காலண்டராய்
அவ்வப்போது
கிழித்துக் கசக்கப்படும்
மனசு.

யாருக்காக,
எதற்காகத்
தவம் இருக்கிறோம் ?
இருக்கவேண்டும்
என்பது புரியாமல்
மூலையோரமாய்
ஒரு சீதை.

*  ~    *  ~  *  ~  *  ~  *  ~ *  ~  *  ~  *  ~  *  ~  *  ~  *  ~  *

அழகான முள்ளே!
வேண்டாம், போ !
இங்கிருந்து..

நான் பயப்படுவதாக
நீ
நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்
உண்மை
அது உன்னை
உடைத்து விடுவேனோவென்ற
பயம்தான்.

உன்
கூர்மைக் கோபத்தைக்
குரூரமாக்கி விடுவேனோ ?

உன்
குத்துக்கள்
எனக்கு நீ இடும்
இரத்தப் பொட்டுக்கள்.

அழகான முள்ளே !
சிதைபடுவதற்குள்
சீக்கிரம் விலகு,
இங்கிருந்து.

-- 1983 ஆம் வருட டைரி. 

2 கருத்துகள்:

  1. மூலையைல் சீதை அருமை....முள்ளும் அட போட வைக்கிறது....//காலண்டராய்
    அவ்வப்போது
    கிழித்துக் கசக்கப்படும்
    மனசு.// சூப்பர்!

    பதிலளிநீக்கு
  2. நன்றி சகோ & கீத்ஸ்

    வலைப்பதிவர் ஒற்றுமை ஓங்கட்டும்.!
    என்றும் நம்முள் வலிமை பெருகட்டும் !!

    பதிலளிநீக்கு

சும்மா ( பத்தி ) உங்க கருத்தையும் பதிவு செய்ங்க :)